Katil Ve Mafya |Zor Aşk Serisi 1|

27 - Ezel Var İster Misin?

   Merhaba Yazelciler Yazarınız zar zor yazdığı bölümü sonunda yayımladı...

Herneyse 30K'yı geçmişiz ve votelarda 2K'ya yaklaşıyor. Oy veren herkesin gözlerine sağlık. Okuyup voteladığınız için teşekkür ediyorum sessiz okuyucularıma da birşey demiyorum onlar kendini biliyor.

Multide Yaprak

İyi okumalar...

_________________

En sevdiğim renk siyah çünkü; gözlerini kapatınca her daim görmek mümkün. Çünkü; diğerleri gibi seni asla terk etmiyor... - Yaprağın Yeşili

İşte o olaydan sonra, Ezel'in dedikleri Yaprağın siyahını öldürmüştü. Evet Ezel vücuduma yayılmamıştı. Yaprağın siyahında yaşıyordu. Kendiyle beraber siyah tarafımı da öldürmüştü. Şimdi sadece yeşilim kalmıştı. 

Brezilya da iş bulmak hazine bulmak gibiydi. Benim yaşadığım bölgede böyle miydi bilmiyorum ama iş bulmakta gerçekten Rio da iş bulmak beni zorlamıştı. Aslında çalışmama gerek yoktu Daniel'ın ailesi çok zengindi. Her ay ona miktarını sayamayacağım kadar Brezilya Real'i yolluyorlardı ama ben kendi ayaklarım üzerinde durmak istiyordum. 

Servis tabaklarını tepsiye yerleştirip masadaki göbekli adama doğru ilerledim. Tepsiyi masaya koyup tabakları adamın önüne yerleştirdim. 

"Seleção do nosso chef como você quer. Bom Apetite" 'İstediğiniz gibi şefimizin özel seçimi. Afiyet olsun.' dedikten sonra tepsiyi alarak mutfağa ilerledim. Anlımda ki terleri silip tepsiyi tezgaha bıraktım ve bıkkın bir nefes verip sıcak mutfaktan çıktım. Kasa'ya bakan Videl'in (Erkek) yanına gittim. 

"Você não deveria ter que se sentar em sua bunda todos os dias" 'Hergün kıçının üstüne oturmak zor olmamalı' dedim onunla dalga geçerek.

"Meu Deus! Eu tinha minhas malas . Como você sabe que você tem que sentar nesta cadeira quebrou ass ?" 'Tanrım! Benim bağsurum var. Bu kıç kıran sandalyelerde oturmak ne kadar zor biliyor musun?' diye feryat ettiğinde kıkırdadım ve yanağına bir öpücük kondurdum. "Eu gosto de meus homens não pode comer. Que os olhos verdes , você não pode me amar a si mesmo" 'Ben erkeklerden hoşlanıyorum tatlım. O yeşil gözlerinle beni kendine aşık edemezsin.' dedi gülümsememek için dudaklarını büzüp bana arkasını dönerken.

Hala ona gülerken eski kapının gıcırtısı ve üstündeki zilin sesi duyuldu. Kafamı oraya çevirirken onu gördüm. Çanın sesi hala kulağımda çınlarken sertçe yutkundum. Koyu kahve gözleri restoranta gezinirken düşmemek için kasaya tutundum ve onu incelemeye başladım.

Kirli sakalları kusursuz çenesini ve yanaklarını sararken, saçları özensizce yapılmıştı. Çatık ve yay gibi kaşları beni benden alıyordu yanına koşa koşa gidip ellerimi kaşlarının ortasına koyup yine düzeltmesini istiyordum. Nefes alışverişlerim sıklaşırken, gözleri benimle buluştu.

Ama sanki tanımıyormuş gibi üstümden hemen çekti ve cam kenarındaki masaya oturdu. Gözlerim dolarken ağlamamak için yüzümü havaya kaldırdım ve göz altlarımı sildim.

Elini kaldırdığında ağır adımlarla ve titreyen ellerimle yanına gittim. Yüzünü kaldırıp beklentiyle bana bakarken. Ona daha yakından bakmanın keyfini çıkarıyordum.

"Cardápio?" 'Menü?' evet, evet menü... menü istemiyorum hayır şuan sadece onu saatlerce izlemek istiyorum.

Adam menü istiyor yarım akıllı...