Zielkrachten 3: Verstrengeld

30. Rowan: over

Ik ren door de gang, zo snel als ik kan. Zodra ik bij de deur kom, gooi ik hem open. Noëlle staat te dansen in haar kamer. De telefoon heeft ze nog in haar hand. Ik spring naar binnen met een enorme glimlach op mijn gezicht. Ze begint te gillen als ze me ziet. Ze trappelt met haar benen en trekt me in een pirouette naar zich toe.

'Op naar de zesde!' roept ze tegen me. Ik knik enthousiast naar haar en draai me om. Ik begin weer te rennen en trek Noëlle met me mee. We rennen lachend door de gang en gooien de volgende deur open. Syenna en Alex staan te dansen op het bed. Ik gil door de deuropening en ze gillen allebei terug. Ik ren in een keer door en loop zo tegen Caro op in de deuropening. Ik kijk meteen minder blij. Onderzoekend laat ik mijn ogen over zijn gezicht gaan. Langzaam verschijnt er een glimlach op haar gezicht. Ik pak haar armen vast, begin te gillen en te springen. Ze springt en gilt met me mee. Ik ben opgelucht dat ze door is, nu Nova nog.

Ik trek Caro met me mee, richting de kamer van Tygo en Nova. Zodra we daar aankomen, gooi ik de deur open. Tranen stromen bij Nova over haar wangen en de moed zakt me in mijn schoenen. Ik heb geen idee wat ik moet zeggen.

'Noof, het komt wel goed,' begin ik, maar Tygo steekt zijn hand in de lucht ten teken dat ik moet stoppen.

'Ik...' begint Nova en ze haalt diep adem. 'Ik heb het gehaald.'

'Ik heb een her,' zegt Tygo er achter aan. Ik knijp mijn ogen vragend samen.

'Een her?' vraag ik voorzichtig. Tygo knikt somber.

'Overmorgen voor Aardrijkskunde.' Nova leunt met haar voorhoofd tegen zijn schouder, terwijl hij over haar rug aait.

'Die haal je wel. Als ik moet helpen of wat dan ook kan doen, moet je het zeggen.' Hij kijkt me dankbaar aan en knikt.

'Het komt wel goed, Ro. Het was één tiende. Dat moet toch haalbaar zijn.' Ik knik naar hem.

Ik zit met Nova in de zon achter het hoofdgebouw.

'Hangt je jurk al klaar voor vanavond?' Ze knikt naar me.

'Ik heb er zo'n zin in,' zegt ze stotterend. Ik glimlach naar haar en richt mijn hoofd op de zon.

'Hoe laat begon zijn examen?' De zon speelt over mijn oogleden en ik geniet ervan.

'Een half uurtje geleden.' Ik glimlach en ga helemaal liggen. Nova volgt mijn voorbeeld en gaat naast me liggen. Zo liggen we een tijdje in stilte.

Dan klinkt er een plof naar mijn oor en ik doe mijn ogen open. Noëlle grijnst naar ons.

'Waar zitten jullie op te wachten?' Ze richt haar hoofd op de zon en sluit haar ogen.

'Tygo,' zeggen Caro en ik in koor.

'Die heeft zijn her nu toch?' We knikken allebei naar haar.

'Dan wacht ik mee. Dat is niet zo erg hier in de zon.' Ze grinnikt terwijl ze ook op haar rug gaat liggen.

Tygo gooit zijn tas naast Caro neer en gaat zitten. Hij ademt diep in en kijkt dan ook naar de zon.

'Nou, ik hoop dat het hem was, Gaan we zo eten?' Tygo kijkt ons om de beurt aan. Ik kijk op mijn horloge.

'Kan. Het is lunchtijd.' Ik knik naar hem.

'Laten we dan gaan,' antwoordt hij. 'Ik heb honger.' Ik sta op van de grond en trek Nova omhoog. Noëlle staat naast me op en gezamenlijk beginnen we richting de kantine te lopen.

'Wat hadden wij afgesproken voor vanavond?' vraag ik aan Noëlle.

'O jee, meiden make-up avond voor het bal zeker?' Tygo kijkt me sceptisch aan. Ik grijns alleen naar me.