En Yakın Aşk

Lucky

Okul bahçesi her zamanki boş ve sade görünümünün aksine rengarenk lambalar ve süslerle,abartılı bir şekilde süslenmişti. Üzerlerinde kot pantolon ve t-shirtleriyle her zaman merdiven başında takılan gruplar bugün aynı yerde üstleri son derece şık bir şekilde duruyorlardı.

Merdivenlere sırf gösteriş için mi yoksa buzlanan merdivenlerden kaymayalım diye mi bilmiyorum kırmızı upuzun halılar serilmişti.

Edward merdivene en yakın yerde durup inmem için kapımı açtı.

"Seni bu kadar güzel ve korumasız bir halde burada bırakmak istemem sevgilim ama arabayı park etmem lazım. Sen şu kenarda dur hiçbir erkeğe bakma ve düşmemeye dikkat et."

"Edward,ayağımda topuklu ayakkabı ve üzerimde mini bir elbise olabilir ama senden başka bir erkeği gözümün göreceğini sanmıyorum."

"Yanlış anlama tatlım ama ben sana güveniyorum. Erkeklere güvenmiyorum." Ellerimi sımsıkı tutup sıktı. O kadar sert sıkıyordu ki canımı yaktığını bile söyleyebilirim. "Şuan bütün erkekler ne kadar hoş göründüğünle ilgili hiç hoşuma gitmeyen düşüncelere dalmış durumdalar. Hepsinin kafasını bedeninden ayırmak istiyorum."

Ellerimi Edward'ın elleri arasından çekip ceplerime soktum.

"Shh... kimsenin kafasını kopartmana gerek yok. hadi git ve arabayı park edip gel. Burada sade ve sadece seni bekliyor olacağım."

Edward "Tamam hemen dönerim." dedikten sonra arabaya binip boş yer bulmak için otoparkı dolanmaya başladı.

Volvo sisli havanın içinde kaybolana kadar aracın arkasından bakakaldım. Sonra Edward'ın gelmesini bekleyerek etrafıma bakınmaya başladım. Sevgililer el ele,kol kola okul bahçesinde yürüyor,bazı çiftler öpüşüyor,bazıları da grup arkadaşlarıyla gevezelik ediyordu. Sevgilisiyle kol kola gezen çiftlere çok özendim.

Birazdan Edward ve bende kol kola yürüyecektik ama kimse bizi sevgili olarak değil, partner bulamadıkları için birlikte baloya gelen çok yakın arkadaşlar olarak göreceklerdi. Ama bunu ben istemiştim. Edward'la sevgili olduğumuzu kimse bilmiyordu yani Cullen ailesi ve babam dışında. Hoş babamda biliyor mu, bilmiyor mu, bilmemezlikten mi geliyor bilmiyorum. Ben sadece okuldaki çocukların bilmesini istemiyorum. Çünkü onlar benim 2 yılda fark edemediğim şeyi ilk günden fark etmişlerdi. Daha Edward'la yeni arkadaş olmaya başlamıştım ki okul Bella ve Edward sevgili diye çalkalanmaya başlamıştı. Neredeyse herkese tek tek Edward'la sadece arkadaş olduğumuzu söylemiştim. Şimdi karşılarına Edward'la sevgiliyim diye çıkmak istemiyordum. Kendimde bu cesareti bulamıyordum çünkü herkes ben demiştim, ben biliyordum diye konuşmaya başlayacaktı.

Derin bir nefes alınca içime temiz hava doldu, gözümden bir yaş yanağımda süzüldü. Ne zaman bu kadar etkilenmiştim de gözlerim dolmuştu. Makyajımı bozmamaya çalışarak gözyaşımı sildim. Edward'da da yakalanmak istemiyordum.

"Ağlıyor musun?"

Kahretsin. Yakalandım bile. Yine derin nefes alıp arkamı döndüm ve Edward'a gülümseyerek baktım.

"Hayır"

"Yalan söylemeyi beceremiyorsun biliyorsun dimi? Neden ağlıyorsun?"

"Sadece düşünüyordum."

"Bella seni duyamamak beni zaten rahatsız ediyor, pis ergen düşüncelerinden dolayı da sinirliyim. Seni kırmak istemiyorum bana ne düşündüğünü neden ağladığını söyler misin?"

Ellerimle bizden 15-20 metre uzaktaki bir çifti gösterdim.

"Bak."

"Evet o çifte ne olmuş."