Yeraltı Çetesi

#5

iyi okumalar!

Medyadaki Barin

vote ve yorumlarınız benim için çok çok önemli.En çok da yorumlarınızz.iyi okumalar ;)

~MİRAY~

''Ben varım'' mı demişti o?

Ben anlamazca karşımdaki adama bakarken o bir an sersemlemiş gibi kafasını sallayarak bana bakıp umursamazca konuştu,

''Yani beni duyacak kimse yok demistin o yüzden seni duyan ben varım demek istedim.

Diyerek cümlesini tamamladı.

Ellerini cebine sokarak yanıma geldi ve yanımdaki duvara yaslanarak yere oturdu.

Ben de aynı şekilde duvarın dibine oturdum.Aramızda yaklaşık bir metre vardı.

Beni ağlarken gören nadir insanlardandı.çünkü ailem dışında kimsenin yanında ağlamazdım.

Ağlamanın insanı güçlendirdiğini bilsem de başkalarının yanında ağlamanın zayıflık olduğunu düşünüyordum.

Öyleydi de zaten.

yanımdaki kıpırdanmayla düşüncelerimden sıyrıldım.

-Dediklerinin hepsini duydum.

Dediginde bakışlarımı yere sabitledim ve konuşmamayı tercih ettim.

Bu yaptığıma karşın konuşmasına devam etti.

-Hiçbir yakının yok diye ölmeyi isteyemezsin.

Dediğinde kafamı aniden ona çevirip gözünün içine bakarak kısık bir sesle,

-Neden iste miyim? Neden?

Dediğimde,

-Çünkü geçmişimde benim de bir yakınım yoktu ama bak şimdi ailem gibi olmuş arkadaşlarım var.Hayatın ilerde sana ne sunacağını bilemezsin.

Dediklerinden her ne kadar etkilensem de pek belli etmeden,

-Ne güzel, senin arkadaşların var.Benim kimsem yok.

Dediğimde bana bakmadan,

-İstersen içini bana dökebilirsin.Dinlerim. dediginde anlatmakla anlatmamak arasında mekik dokudum.Sonuçta bir daha görmeyecegim yabancının tekiydi.Anlatmanın sorun olmayacağını düşünüp üstün körü anlattım.

-Ben çok küçükken anne ve babam öldü ve abim kaçtı.beni de yetiştirme yurduna verdiler.9 senedir yetiştirme yurdunda kalıyordum ta ki dün kovulana kadar. Ciyerek sustuğumda,

-Neden kovuldun? Dediğinde

-çünkü orayı sevmiyordum ve ordayken gizlice gittiğim dövüş kursunda ögrendiklerimi sevmediğim insanlarda uyguluyordum.Zaten amacım da yurttan bir an önce kovulmaktı.18 yaşıma da çoktan girdiğimden kovmak zorunda kaldılar.

Dediğimde,

-Şu an nerde kalıyorsun peki?

-Otelde.

-Gidecek başka yerin yok mu yani? Başımı tekrar önüme eğip ağır haraketlerle sağa sola salladım.

-Gidecek bir yerim şu anlık yok ama abimi bulursam olacak. Dediğimde,

-Peki abini nasıl bulmayı düşünüyorsun? Dediğinde bu şekilde abimi nasıl bulacağımı hiç düşünmediğim aklıma geldi.

-Bilmiyorum.

-Sana bir teklifte bulunacağım.Sen dediğin gibi iyi bir dövüşcüsün ve benim ailem dediğim arkadaşlarım da çok iyi dövüşçüler.Yankı ve Berfu. Onlar senin dövdüğün çocuklar için gelmişlerdi buraya.Ama sen halletmişsin ve seni çok iyi dövüştügünü söylediler.