Değişen Hayatım

6. bölüm

Gözyaşlarımi hızlıca sildim. Ben böyle güçsüz bir kız değildim. Bunu yapanların cezasını verecektim. Hızla Dedemlerin yanına indim ve odaya daldım.
- ne karar aldınız ha? Ya da sana soralım miraz aga ne karar aldın? Katıl mi olacaksın yoksa başka insanların hayatını mi mahvedeceksin?
Herkes saskindi. Bu tepkiyi beklemiyorlardi heralde. Babam kolumdan tutup dışarı çıkardı ve -Sera naptigini saniyorsun sen!
-baba buna seyirci mi kalacaksın bu ne ya töre midir nedir saçma sapan
-ağzını topla buranin kuralı bu.
-tamam toplarım baba hatta ben eve gideyim ya niye burdayım ki zaten? Siz bilmiş bilmiş davranıp kurallarıniza uyun.
-sera ben öyle mi dedim? Hiçbir yere gitmiyorsun!
-bal gibi de gidiyorum. Hemen Valizimi topluyorum. Benim okulum, hayatım var sonuçta.
O sırada dedem gelir ve:
-kızına hiç terbiye verememissin sana baş kadirabiliyor seni yok sayabiliyor dedi. Babam o sinirle bana baktı ve sonra Yanagimda bir sıcaklık hissettim. BABAM BANA TOKAT ATMISTI!
BANA!
BIRICIK!
HERKESTEN!
SAKINDIGI!
KIZINA!
-Senden nefret ediyorum baba hepinizden. Sen baba sıfatını haketmiyorsun sen de dede sıfatını. Igrencsiniz.
Diye bağırıp odama çıktım. Aglamami durduramiyordum. Daha sonra ahira indim ve atım olan Boncuğu aldım. Avludan dışarı çıktım. Boncuğu ormanlık alana surdum. Ne zaman sıkıntım olsa atimla gezer sıkıntımı giderirdim. Rüzgarın yüzüme çarpması hoşuma giderdi. Herzamanki dağ manzaralı evimize gittim. Atimi bağladım ve klasik anahtar saklama yöntemi olan halının altından anahtari aldım. Iceri girdim. Mutfağa girdim. Çok acikmistim. Kendime hemen soslu makarna yapıp yedim. Daha sonra masayı topladım, bilasiklari yıkadim. Cebime baktım ama Telefonum yoktu. Kahretsin odamda unutmuşum. Neyse dedim zaten onca şeyin arasında merak edilmem heralde diye düşündüm. Odaya çıktım. Burada fazladan eşyalarım vardı. Ilk önce güzel bir duş aldım. Daha sonra pjamalarimi giyip kapıyı kitleyip yattım. Sabah uyandığımda saat13:00 dı. Off o kadar uyumusmuyum ben ya? Neyse hemen aşağıya inip kahvaltı yaptım. Masayı toplayıp, bilasiklari yıkadim. Odaya çıktım. Önce duş aldım daha sonra eski kiyafetlerimi giydim. Evden çıkıp kapıyı kapattım. Anahtarı yerine koyduktan sonra atima binip eve doğru surdum. Arkamdan siyah bir BMW hızla geliyordu. Atim urktu ve şaha kalkıp beni düşürdü. Arabadan bir erkek indi ve
-Özür dilerim iyi misiniz?
- önemli değil ama korktum sadece
o sırada ayağa kalkmaya çalıştım ama başaramadım. Galiba ayağımi fena burkmustum. O adam yardım etti kalkmam için. Bu arada atım gitmişti. Eve gitti heralde diye düşünürken
- atınız da gitti sizi evinize birakiyim isterseniz?
- seni tanımıyorum kimsin?
-ben baran. Neyse bişey yapmam korkma sadece eve birakicam. Başka şansım olmadığı için tamam demek zorunda kaldım.
-Ama telefonun bende durabilir mi lütfen.
-iyi peki hadi.
Arabaya bindik. Kısaca yasadiklarimi anlattım. Iyi çocuğa benziyormus. Abisi varmış. Birde kız kardeşi. Eve yaklastigimizda "işte burası" dedim. O da şaşırmış gibi duruyordu.
-burası salim aganin konağı değil mi?
-evet dedem olur kendisi.
-Himm peki içeri tasiyim seni.
Dedi. Izbandutlar bizi görünce içeri girdi. Noluyo diye düşünürken düşüncemi babamın tokati böldü. Bu 2 . ydi. Çok şaşırmıştim.ona karşı cikmamistim.
Seni asla affetmeyecegim!