Last Christmas ~ Louis W. Tomlinson (NL)

Chapter 7

Ik wil het wel open maken, maar ik ben toch een beetje bang... Misschien is het wel een bom! Oké, misschien heb ik iets teveel films gezien... Mijn nieuwsgierigheid overwint het en ik haal de doos van het pakje af. Ik zie twee prachtige blinkende witte kunstschaatsen in de doos liggen. 'Wie geeft me nou een paar nieuwe schaatsen?' Ik ben echt gek op schaatsen, maar mijn oude paar schaatsen zijn kapot gegaan.

'VERRASSING!' Een overvrolijke Louis komt achter een struik vandaan gesprongen. 'Jezus Louis... Ik schrik me rot...' Zeg ik en haal diep adem. 'Sorry, je hebt echt geen stalen zenuwen hè? Nou de volgende keer zorg ik niet meer voor verrassingen, want elke keer schrik je!' Zegt Louis plagerig. 'Maar... Waarom geef jij mij nou schaatsen?' Vraag ik nog steeds een beetje overdondert. 'EN HOE WEET JE WAAR IK WOON!?' 'Van Michelle... Ze vertelde dat je vandaag alleen was en het idee dat jij vandaag saai alleen moest zitten, zat me niet helemaal lekker... So... HERE I AM!' Zegt Louis trots. 'Ik vond aanbellen maar saai, dus ik ging kiezelsteentjes tegen je raam aan gooien... Maarja, als je bij het raam staat vind je nooit het pakje voor de deur. Nou, pak je jas, we gaan!' 'Wacht, wat?' 'Hoezo wat? Je wilt je nieuwe schaatsen toch wel uitproberen?' Ik moet lachen... Die Louis is zo gek als een deur. 'Nou... Vooruit dan... Even me jas en tas pakken hoor!' Ik ren snel naar binnen en pak mijn jas van de kapstok en mijn tas van boven en sprint weer snel terug naar Louis die buiten staat te wachten. 'Euh, Lou? Hoe gaan we eigenlijk?' Louis krijgt een glimlach op zijn gezicht en wijst naar een fiets die tegen een lantaarnpaal staat. 'Euh, ik weet niet hoor Louis, maar er ligt een tas met ik denk jouw schaatsen achterop onder de snelbinders.' Louis haalt zijn fiets van het slot en gaat op zijn zadel zitten. Hij klopt voor op zijn stang. Ik twijfel, durf ik dit wel? Bij Stephan ging ik altijd voorop op z'n rek. Misschien heeft Ryan gelijk, ik moet soms stappen durven zetten. Ik stop mijn schaatsen bij Louis in de tas en ik sta naast Louis. 'Sure?' Vraag ik nog onzeker. 'Komt u maar mooie jongedame.' Ik bloos weer, hij is echt lief. Ik zettel me voorzichtig neer op de stang en Louis' armen omsingelen me. 'Let's go!' Zegt Louis.

Het begint stuk fietsen ging nog een beetje wankel, maar als gauw heeft Louis het onder de knie. Het gaat nog een beetje moeizaam, maar dat komt natuurlijk door de sneeuw. Het is eigenlijk best wel romantisch. Ik kijk naar Louis... Zijn lieve gezichtje met de wind door zijn haar. Hij is echt knap... Meteen schud ik die gedachte van me af.

'We zijn er!' Roept Louis opeens. De fiets komt tot stilstand en ik laat me rustig van de stang afzakken. Vervolgens voel ik de sneeuw onder mijn schoenen. Louis parkeert zijn fiets in het fietsrek en zet hem op dubbel slot. Hij haalt de tas onder de snelbinders vandaan en komt weer naar mij toegelopen. 'Wilt u mij vergezellen naar dit leuke evenement genaamd, de schaatsbaan?' Vraagt hij beleefd en als een echte gentlemen houdt hij zijn arm zo dat ik de mijne erdoorheen kan haken en zo lopen we naar binnen. We staan in de rij als we aan de beurt zijn. Ik wil mijn portemonnee uit mijn tas pakken, maar Louis houdt me tegen. 'O nee Michelle! Ik trakteer...' Zegt hij met een lach en knipoogt naar me. 'Lou, je hebt ook al die schaatsen voor me gekocht...' 'Ja, dus dit kan ook nog wel hoor!' Louis betaalt de vrouw achter de kassa en samen lopen we naar de bankjes verderop om onze schoenen te wisselen voor de schaatsen. Ik doe mijn All stars uit en pak de doos waar nog steeds het kaartje met mijn naam aan hangt. Voorzichtig haal ik de eerst schaats eruit. Ik kijk even naar de maat, 38... 'Louis?' 'Ja? Is het niet goed? Is het niet je maat?' 'O nee! Dat is het niet! Ik heb juist maat 38, maar... Hoe weet jij dat?' Dan bedenk ik me dat het een stomme vraag was. 'Van Michelle zeker?' Zeg ik er dan maar achteraan. Hij knikt verlegen. Ik zie dat Louis zijn zwarte schaatsen al aan heeft... Wow, dat doet hij snel. 'Ik moet even naar de WC...' Zegt Louis. Hij staat op en loopt richting het herentoilet. Ik trek mijn schaats aan en als ik hem vast gestrikt heb, kijk ik er bewonderd naar. Wauw, de witte kleur glanst nog helemaal. Louis is echt zo gek als een deur, dat was zeker... Als ik ook mijn andere schaats aan heb, probeer ik rechtop te staan. Eerst wankel ik een beetje, maar al gauw sta ik weer recht. Ik kijk om me heen naar de verschillende mensen die voorbij lopen en aan het schaatsen zijn. Ah, wat schattig. Ik zie kleine kinderen die, denk ik, voor het eerst op schaatsen staan. Ik weet nog hoe ik ook mijn eerste stappen zetten op het ijs. Ik kijk op mijn horloge, het geeft half twee aan. Louis is zeker al tien minuten weg...

'En ik maar denken dat ze zeggen dat mannen altijd zo snel plassen, nou ik merk het...' Mompel ik tegen mezelf.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Weer een stukje! =)

Sorry dat het nu nog een beetje saai is! Ik hoop dat het snel wat spannender wordt! =)

Ik dacht, ik geef jullie nog een hoofdstukje en nu ga ik Duits leren... Morgen toets... >,<

En vanavond is het Eurovisie Songfestival wat ik ga kijken! Wie nog meer?

Have a nice evening! <3 Xxxx