Dag 22 (avond)
Ik.. ik wil niet.. maar ook weer wel. Ik liep door de straten heen. De afgelopen dag ben ik op zoek gegaan naar een huis even weg van André. En ik heb er een gevonden die, gek genoeg de familie van Mirthe betaald.
Ik belde aan bij André.
"Hey we kunnen gelijk gaan" zei André snel terwijl hij starend naar een ander meisje keek.
Ik zag dat.
"Eh nou, André?"
"Ja?"
"Ik kwam eigenlijk om te zeggen dat ik niet wil gaan.."
"Hoezo niet?"
"Ik voel me niet zo heel goed vandaag."
"Oh dat verklaard alles aan de telefoon"
"Hoezo?"
"Daar deed je zo kortaf" zei hij
"A ja dat" zei ik.
"Nou euhm dan doen we dat de volgende keer" zei hij terleurgesteld.
"Je.. je vind het niet erg toch?"
"Neej joh als jij je maar goed voelt" zei hij.
"Ah oké, ik ga dan maar weer naar huis."
"Ja.."
Ik liep weg.
Weer keek André naar het meisje.
Zou hij me niet meer leuk vinden? Vind hij haar leuk?
Ik dacht over alles na onderweg naar huis.
Einde dag 22.
YOU ARE READING
Dagboek Van Een Dood Meisje #wattys2018
RomanceDeel 1 & 2 Ik ben Charlet, tegen die tijd dat je dit leest ben ik dood. Ik kon de pijn in mijn hart niet meer verdragen. Het werdt steeds sterker. Ik voelde me zelf niet meer. Nu ik dood ben, ben ik bij mijn oma. Dat geeft me een goed gevoel. Ik was...
