Ik kneep mijn gsm bijna plat.
Zou het betekenen dat hij nog leefde?
Met trillende vingers ontgrendelde ik mijn gsm en opende ik mijn berichten.
Ik hapte verschrikt naar adem.
Ik vond dat je het recht had om het te weten... Jonathan zijn hart is gestopt met kloppen.
-Lena
Dat kan niet!
Hij leeft gewoon nog, dat kan niet anders...
Als verdoofd pakte ik mijn fiets en begon ik door het bos te lopen.
De tranen liepen als riviertjes over mijn wangen.
Misschien moest ik toch maar naar het ziekenhuis gaan, dan kon ik zeker weten of het echt waar was.
Ik bleef maar door het bos lopen, op zoek naar een weg.
Het duurde naar mijn gevoel eeuwen, maar uiteindelijk vond ik een weg.
Ik speurde de huizen af naar een straatnaam.
Uiteindelijk vond ik uit dat ik in de straat van het ziekenhuis was en ik alleen nog moest oversteken en een eindje moest fietsen.
Ik las het bericht nog eens over en mijn zicht werd weer troebel van de tranen.
Hier gaan we dan...
YOU ARE READING
Behalve wij
Short Story'Hallo.' 'Hey. Hoe gaat het?' 'Goed, nu jij eindelijk hebt geantwoord.' Zo begon hun gesprek, op de deur van de eerste wc, helemaal boven in het schoolgebouw. ~*~ Prachtige cover gemaakt door Chris_Schum. <3
