Όλο ερχοντουσαν και ερχοντουσαν καινούργια πιάτα για να πλύνω, τα χέρια μου είχαν μουλιασει και δν μπορούσα άλλο...
Παράτησα τα πιάτα και πήγα να δω το αφεντικό μου, καθόταν σε ένα τραπέζι και έτρωγε κρέας... "συγνώμη! " στάθηκα μπροστά του "δν γίνεται να τα πλενω όλα μόνη μου, θα ψάξω καινούργια δουλειά!"
"χαχα... Που θα βρεις...?είσαι ανήλικη και δν έχεις που να μείνεις! " μου μίλαγε ενώ ακόμα μασουσε το φαγητό του.. Μακάρι να πνίγει!
"παραιτούμαι! " Πέταξα τα γάντια πάνω στο τραπέζι και πήγα να μαζέψω τα πράγματα μου...
Το είχα σκεφτεί πολλές φορές να φύγω από εδώ, δεν πάει άλλο είμαι από την πρώτη λυκείου εδώ, με βάζει να κάνω τα πάντα για ψυχουλα...
"παραιτηθηκες ?'' γύρισα και είδα την κυρία Μάρθα "ναι.." εσκυψα το κεφάλι και μάζεψα τα ρούχα μου "καιρός ήταν! " μου ειπε και ήρθε δίπλα μου, έπιασε μια μπλούζα και την δίπλωσε "καιρός ήταν...Αλλά τι θα κάνω τώρα?"
"μην φοβάσαι, θα σε βοηθήσω εγώ... " Μου ειπε "ΤΙ?αλήθεια?ευχαριστώ!!! " Την αγκάλιασα, εκείνη γέλασε και με έσφυξε "μπορείς να μείνεις μαζί μου, μόνη μπυ είμαι...και για την δουλειά.... Νμζω ότι ξέρω που θα σε στείλω...!" μου ειπε "ευχαριστώ, ευχαριστώ, ευχαριστώ πάρα πολύ!!"
Την ξανά αγκάλιασα...
"είναι η καλύτερη μέρα της ζωής μου!! "
Την περίμενα έξω από την στάση λεωφορείου κάπου στις δύο ώρες, έπρεπε να τελειώσει την βαρδια της για να έρθει και να πάμε μαζί σπίτι...Οπότε θα περιμένω.. Πφ..
[....]
Πέρασε ένα κάμπριο αυτοκίνητο με δύο αγόρια μπροστά και τρεια κορίτσια πίσω, ο συνοδηγός πέταξε ένα κουτάκι με κοκακολα πάνω μου και εχυσε πάνω στην μπλούζα μου και λίγο στο παντελόνι... Έγινα χάλια! Σηκώθηκα όρθια "ΠΡΟΣΕΧΕ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ! " Φώναξα όσο πιο δυνατά μπορούσα...
