The Bad Boy Next Door

Hoofdstuk 24

"Ik mis je stupid face, Cameron..."

Cameron

Zonder maar erover na te denken, leunde ik naar voren en kust teder op haar lippen, zachtjes maar dwingend. Roxanna legde haar hand op mijn wang en streelde zachtjes mijn wang.

Ik kon het niet geloven... Roxanna zoenen stond misschien wel op de eerste plek van mijn voordat-ik-naar-de-universiteit-ga-te-doen-lijst. Ik weet het: waarschijnlijk heeft niemand zo'n belachelijk lijst als ik, maar iedereen denkt er waarschijnlijk wel over.

Langzaam maakte ik mijn lippen van de hare los, ze keek me diep in de ogen aan. Nog steeds wist ik niet of ze me al kom zien. Het was ongeveer een week geleden dat ze een operatie had en over een week kwam er een nieuwe operatie voor haar ogen. Ze was tijdelijk blind, maar de zenuwen gierde door mijn lichaam, omdat ik bang was als ze nooit meer kon zien.

"Kan je me zien?" vroeg ik zachtjes.

"Nee." antwoordde Roxanna mijn vraag. "Maar.. ik mis je stupid face, Cameron..."

Ik begon te lachen, want ik wist niet zeker of het wel een complimentje was of niet. "Dank je." Ik toverde een glimlach op mijn gezicht, maar die verdween al snel toen ik wist dat Roxanna mijn glimlach toch niet zal zien.

Ik wist dat het nooit meer hetzelfde zou worden. Ik was echt doodsbang dat Roxanna me nooit meer zou zien en niet wist wat ze deed.

Er rolde langzaam een traan over mijn wang. Ik had maar één keer gehuild, toen ik die belofte met haar maakte: We zouden elkaar nooit achterlaten, geestelijk en/of lichamelijk. Nooit.

Ryan

We zaten daar een beetje ongemakkelijk, tegenover elkaar. Ik had haar een kopje thee aangeboden, maar die had ze afgeslagen. Ik had geen idee wat ik moest doen en wat ze hier deed. En de grootste vraag die ik wilde weten: hoe wist ze dat ik hier in dat hotel sliep? Niemand wist dat ik in dat hotel introk. Was ze me aan het stalken of zoiets?

"Wat doe je eigenlijk hier?" vroeg ik.

"Ik..." Ze zuchtte diep. "Ik weet het zelf ook niet." Susan haalde met een zucht een hand door haar haren. Ik zag niet wat ze dacht, dus deed ik maar een gok.

"Wil je met me praten over iets?"

"Over wat?"

"Cameron? Roxanna? Of iets anders?" antwoordde ik twijfelend

"Nee..." zei Susan met een zucht. "Ik weet amper wat ik hier doe."

"Trouwens, hoe weet je dat ik hier slaap?" vroeg ik nieuwsgierig. Want ik wilde weten of ze me aan het stalken was of dat ze puur toeval aanklopte bij een wild vreemde.

Susan zuchtte weer en haalde opnieuw een hand door haar haren heen. "Dit hotel is van mijn vader en ik deed vandaag de administratie, dus ik zag je naam ertussen staan en bij welke kamernummer..."

"Dus je bent me niet aan het stalken?"

Ze schoot in de lach. Ik wist niet echt wat er echt grappig aan was, maar tja... iedereen zijn eigen humor, niet waar?

"Wat is er zo grappig?" vroeg ik verward.

"Nee, natuurlijk niet. Je bent knap, lief enzo, maar ik vind je niet leuk, Ryan." zei Susan een beetje lachend. "Je bent een soort van vriend, maar... jij valt op Roxanna, dus sowieso wordt het niets."

"Maar, Susan, stel ik val niet meer op Roxanna en ik val op jou, zal je mij dan als je vriendje willen?" vroeg ik een beetje nieuwsgierig en nerveus.

Ik zag aan het gezicht van Susan dat ze aan het denken was en ik was er bijna zeker van dat ze 'nee' zou zeggen tegen mij. "Wie weet. Wie weet." was haar antwoord. Er verscheen een grote glimlach op haar gezicht.