Okuldayım! Dememle zilin çalması bir oldu. Evet,izmir üniversitesi çocukluğumun tek hayali olan o üniversitedeydim. Koşar adımlarla merdivenleri çıkmaya başladım,ah hayır!
"Pardon"
- Biraz dikkatli çıkarmısın şu merdivenlerden!
- Acelem olmasa neden hızlı çıkayım! Anlamayacak seviyedeysen bu okulda ne işin var,Aptal!
- Benimle konuşurken ses tonuna ve kullandığın kelimelere dikkat et bir daha uyarmam!
- ah! Öylemi bay ukala,nesin sen bu okulun prensi mi?
- Daha fazla kalıp seni dinleyemiyeceğim sevimsiz!
"hah,sevimsizmiş bu sevimsiz de seni çok sempatik buldu zaten,ukala çocuk!"
Gergin geçen kısa bi zamandan sonra sınıfıma ulaşabildim..
Bu da ne üniversitede de mi tanışma faslı? Hadi canım,yok artık!
Kapıyı tıklatıp içeriye girdim ve;
- "elisa sen olmalısın buyrun küçük hanım"
Nasıl yani,beni nerden tanıyor olabilirdi ki?
Sesimi çıkarmadan boş olan bir yere geçtim.saniyeler sonra kapı tıklandı ve yok artık ben şok!
Bu merdivenlerde karşılaştığım ukala!
"Buyrun kayra bey öğrencilerimizde sizin sunumunuzu bekliyordu"
Tanışma faslından sonra bir de sunum çıktı ne süper ama!
Kim bu çocuk ve neden bey diye hitap ediliyor merak etmiyor değilim açıkcası..
