MERİHÇE

4. Bölüm

Yoğun istek üzerine multimedyadaki Merih'in küçüklüğü.

Esma annemin minik öpücüğüyle uyandığım bir gün daha. İçimde hiç hissetmediğim bir enerji ile uyanmıştım. Bana gülümsedi ve bu günün çok özel olduğunu söyledi. Bugün benim doğum günümmüş. 7 yaşındayım. Ailemsiz geçen 4 doğum gününe bir tane daha ekleniyor. Buradaki arkadaşlarımdan duyduğuma göre pasta yapıyormuş anneleri. Hediyeler alıyorlarmış çocuklarına. Eskiden kutlarlar mıydı bilmiyorum ama buraya geldiğimden beri kutlamadık doğum günümü. Her sabahki gibi Esma annem gelip beni öper ve doğum günüm olduğunu söylerdi. Sadece bu kadardı. Normal bir gün gibi Esma annem işe gidecekti ve bende bebeğimle oynayacaktım. Saatlerce...

Esma annem bugün onunla işe gelmek isteyip istemediğimi sordu. Bu soruyu her sorduğunda yüzümdeki mutluluk paha biçilmezdi. O evi çok seviyordum hem birtanecik arkadaşım vardı orada. Onunla geçirdiğim vakitler hep çok eğlenceli geçmişti. Bu büyük yalnızlığımda yanımda bir Esma annem bir de arkadaşım Serhat vardı. Başka kimsem yoktu ama mutluydum. İkisi bana yeterdi. Küçüklükten beri şanssız olan bir kıza ne yetmezdi ki zaten. Esma annemin boynuna atladım ve gelmek istediğimi söyledim.

Serhatların kapısını çaldığımızda annesi Şevval Teyze kapıyı açtı. Beni gördüğüne sevindi ve Serhat'ı odasından çağırdı. Annem bu evde Şevval Teyze'ye yardım ediyordu. Şevval Teyze büyük bir şirketin başında çalışıyordu ve hemen hemen her gün evinde toplantılar yapıyordu. Esma annem de konukları ağırlamakla görevliydi. Serhat ile odasına çıktık. Her zamanki gibi boy boy, renk rek arabaları düzgün bir şekilde dizilmiş, peluş oyuncakları oyuncak kutusunun içine özenle yerleştirilmişti. Bir çocuğun sahip olabileceğinden kat kat fazla oyuncağı vardı. Her geldiğimde tüm oyuncaklarla oynar etrafı epey dağıtırdık. Sonra da toplama yarışması yapardık. Serhat bugün bana bir süprizi olduğunu söyledi ve hızlıca aşşağı kata indi. Süprizin ne olabileceğini düşünürken bir anda Esma annem, Şevval Teyze ve Serhat odaya girdiler. Ellerinde pembe, şirin ve çileklerle süslenmiş bir pasta ve 7 tane mum vardı. Mutluluğuma diyecek yoktu. Hızlıca bir dilek dilememi ve mumları üflememi istediler. Her zamanki gibi en büyük dileğimi diledim. "Ailemi bulacağım." Mumları üfledikten sonra. Pastayı kestik ve afiyetle yedik. Çok lezzetli olmuştu. Şevval Teyze ve Esma annem aşşağı indiler ve Serhat doğum günümü kutladı. Ona sıkıca sarıldım ve bir söz verdim.

"-Her zaman benim en yakın arkadaşım olacaksın Serhat."
"-Sende Merih, sende benim her zaman en yakın arkadaşım olacaksın."

Bu sefer ellerinde hediye paketleri ile gelen Esma annem ve Şevval Teyze beni ikinci kez şaşırttılar. İlk Şevval Teyze bu Serhat'ın hediyesi diye elime büyük hediye paketini uzattı. Hızlı bir şekilde açtım ve çok tatlı bir bebek çıktı içinden. Annem benim bebekliğime benzeğini söyledi. Bebeğin yanında bir sürü eşyası vardı. Evde tek kaldığım zamanlar bolca vaktimi geçirebilirdim. Serhat'a ve Şevval Teyze'ye çok teşekkür ettim. Sıra Esma annemin bana aldığı hediyeye gelmişti. Bana ilk aldığı hediye de diyebilirdim.

"-Benim güzeller güzeli kızım, bu hediyeyi sana her şeyi anlttıktan sonra vermek istedim. En uygun zaman bugündü. Baktıkça mutlu ol benim güçlü kızım."

Paketi açtığımda içinden bir çerçeve ve resim çıktı. Resimde ben, annem ve babam vardık. Onları sima olarak unutmuş olsamda fotoğrafı gördükten sonra zihnimde canlandılar. Esma annem bana verebileceği en büyük hediyeyi vermişti. Aileme ait bir parça bile beni derinlerden etkiliyordu. Esma anneme minnettardım. Bana baktığı, beni sevdiği, beni büyüttüğü için.
"-İyiki varsın anne. Seni çok seviyorum. Alabileceğim en büyük hediyeyi bana verdiğin için sana minnettarım."

Gözleri dolan Esma annemi daha fazla duygulandırmamak için Şevval Teyzelere çok teşekkür ettim. Şevval Teyze asıl süprizin bu olmadığını ve beni Serhat'ın yeni başlayacağı okula kayıt ettirmek istediklerini, eğitim masraflarını karşılayacaklarını söyledi. Başta Esma annem itiraz etse de Şevval Teyze onu ikna etmeyi başardı. Artık her sabah annemle Serhatlara gelecektim. Sonrasında ise servisle okula gidecektik. Serhatla aynı sınıfta olmanın heyecanını yaşarken bir yandan da okula gideceğim için çok mutluydum. Gideceğimiz okul özel bir okul değildi fakat çok güzel bir okuldu. Başarısı güzel olduğundan bu okulu tercih etmişlerdi.

"-Desene benim kızım okuma-yazma öğrenecek." dedi Esma annem.

Büyük bir yalnızlığın içindeki küçük imkanlar belki de hayata tutunmamın tek amacıydı...