// Vierentwintig \\
"Babe" ik draai me om.
Jake. Hij staat op het dak.
"Wat moet je Jake?"
"Sorry zeggen" en hij stapt door het raam naar binnen.
Ik kijk weg. Ik heb hier geen behoefde aan.
"Babe, kijk me aan." Jake staat achter me een legt zijn handen op mijn heupen. Ik draai me langzaam om, maar kijk hem nogsteeds niet aan.
"Babe, alsjeblieft." Hij duuwt met zijn vingers mijn kin omhoog.
Onder zijn ogen zijn diepe, blauwe wallen. Zijn ogen zijn rood. Heeft hij gehuilt?
"Babe, het spijt me zo erg." het valt me nu pas op hoe schor zijn stem is.
"Het is oké." mompel ik en ik geef hem een knuffel. Hij klemt zijn armen stevig om mij heen.
"Het is helemaal niet oke. Ik ben gewoon een eikel." hij begint te snikken.
"Ssst, stil maar." sus ik hem. Ik trek me los uit de knuffel.
God wat heb ik deze jongen gemist.
