// Veertig \\
"Oke"
"Dankje"
"Maar eerst kijken of je zwanger bent. Dalijk is het loos alarm."
"Je hebt gelijk, dalijk was al deze onzin voor niks."
"Ja" mompelt Jake.
Oke wat nu? Weglopen? Blijven zitten? Weet je hoe awkward dit is?
"Lisa we moeten praten. Over ons." ik wil het niet, maar toch knik ik instemmend.
"Ik mis je. Sinds de laatste keer dat we normaal hebben gesproken, kan ik aan niets of iemand anders denken. Ik wil je niet kwijt. Ik vraag je één ding, hoe kan ik het goedmaken?"
Waarom had ik dit verwacht? Ik heb er ook over nagedacht, maar ik wist niet, hoe het goed zou komen.
Ik hou zoveel van Jake, maar het hem zomaar vergeven, kan ik niet.
