Swag and the Beauty

Tanging Mensahe

Nais kong magpasalamat sa Lahat ng nakitawa at naki GV sa bawat Chapters.

Ang  matamis na istorya na ito ay binuo ng pait.Mga panahong nagkakadramahan at napuno ng luha ang ating barko.Muntik na akong sumuko sabi ko tama na nakakatamad ayoko na sumulat pero sabi ko hindi eh sinimulan ko edi tatapusin ko . Papanindigan ko to hanggang sa huli.Kasi yan ang hinahanap natin yung panindigan tayo.

Sa totoo lang ang hirap sumulat ng mga nakakatawa o pampa GV habang si Author ay malungkot.
Ang hirap hindi ko ma describe eh basta parang kinikiliti mo yun sarili mo kahit wala namang nakakatawa.Sobrang lungkot ko kasi kaya naisip ko o ginusto ko na wag na maranasan ng ibang rebels yung nararamdam ko or at least makabawas man lang sa pag e emote nyo sa Barko.

Mag e emote na ko ah last page na to eh. habang ginagawa ko toh
yung journey ko bilang rebel na realized ko na hindi lang pala Rastro ang mahal ko.Napamahal na sakin ang rebels.Mahal ko na yung group na toh.Nakahanap ako ng makakausap at magiging kaibigan.Marami akong natutunan sa Pamilyang ito.Mga pinagsamahan natin priceless. Siguro yung mga makakakita o makakabasa ng mga dramahan at mga awayan natin pagtatawanan tayo o titignan tayo bilang isang mababang nilalalang.Hindi nila alam yung mga pinagsamahan natin with feelings yun.Yung dedication natin sa grupo nato.Sama sama tayong humopia at uminom ng Nesfruita.Sabay sabay tayong sinampal ng reality at kinilig sa kalandian ng rastro patago o harap hrapan man.Sama sama tayong nag decode at nagbasa ng Jargon ni Howell at Galura.

Kagaya ng mensahe ng Swag and the Beauty na ang nais iparating ay

nasa atin nakasalalay ang source of happiness.

Ang tunay na happiness ay magsisimula sa ating mga sarili.

Ano bang gusto mo sa agahan?  Pait o tamis?

Ang pinili ko ay tamis

Kayo ba? Tara samahan nyo ko!!!!