İnanmaktan Vazgeçme

Bölüm 60

İnstagram: pembekalemhikayeleri
                  
***

Tüm yorumlarınız için çok teşekkür ederim, keyifli okumalar ❤️

***********

"Miray biz korunmadık ki!", elim bir anda içimde artan panikle karnıma gitmişti. Ben hamile olamam ki, olmamam lazımdı. Ben nasıl şimdiye kadar düşünemezdim bunu; yılın salağı ödülünü asıl şimdi kucaklayabilirdim.

"Nasıl yani ya? Kızım sen manyak mısın? Nasıl korunmadın?"

"Ne bileyim ya aklıma gelmedi ki!"

"Senin gelmedi o kocanın aklına nasıl gelmiyor ya!", cidden onun nasıl gelmedi!

"Miray ben ne yapacağım şimdi; ya hamileysem?", elim hala karnımdaydı; tamam ben de anne olmak isterdim ama zamanı değildi ki!

"Dur hemen panik yapma belki de değilsindir"

"Nasıl, ne zaman anlayacağız ki?", içimdeki panik gittikçe büyüyordu.

"Galiba en az iki haftalıkken kan testinden anlaşılabiliyor; kuzenim hamileyken öyle bir şey söylemişti"

"O zaman bir hafta daha beklemem lazım. Ben ne yapacağım?"

Miray beni kolları arasına alıp sakinleştirmeye çalıştı ama bir türlü işe yaramıyordu.

"Elif panik yapma; sonuçta eğer hamileysen babasız ya da gayrimeşru bir çocuk doğurmuyorsun ki. Hem daha kesin değil. Kesinleşsin bakalım, o zaman da istemezsen çarelerine bakabilirsin"

Ne çaresinden bahsediyordu ki bu! "Ne-ne çaresi?"

"Eğer hamileysen ve istemezsen aldırabilirsin"

"Ne aldırması ya saçmalama bebeğimi mi öldüreceğim ben?", sanki biri karnımdan daha orada olduğuna emin olmadığım bebeğimi çekip alacakmış gibi istemsizce karnımı elimle korumaya çalışıyordum.

"Ben sadece sen istemiyorum deyince seçenek söyledim, desteklediğimden değil"

"Ben bebeğimi istemiyorum demedim ki sadece şu an hamile olmayı istemiyorum. Umarım değilimdir ama öyleysem onu tabi ki isteyeceğim", ama ne olur şimdi hamile olmayayım, özellikle daha evliliğimizi kimse bilmiyorken.

"O zaman bir hafta bekleyip emin olduktan sonra düşünürüz bunları"

Kafamı salladıktan sonra elimle koruma altına aldığım karnıma bakmaya başladım. Nasıl böyle bir ihmali yapmıştım anlayamıyordum; evlenerek yaptığım atağı hamilelikle tamamlayabilirdim ve bu da babamı iyice çileden çıkarabilirdi. Ama şu an tek düşündüğüm karnımda olabilecek o küçük canlı; benim bebeğim. Şu an hamile olmak istemiyordum ama olsaydım da bebeğimi çok severdim.

****

Odamda misafirler gelmeden son hazırlıkları yaparken elim ve gözlerim sürekli karnımdaydı; acaba orada bir bebek olabilir miydi? Peki olursa ben ne yapacaktım; acaba Arda bir bebeğimiz olsun ister miydi? Ya istemezse; ben ne yapardım?