EYVAH |Anlaşmalı Aşklar Serisi 1 • RAFLARDA|

#2

Şarkı: Kelly Clarkson| Since U Been Gone|

|Nefesinde ölecek kadar seviyorum seni... Levent Alsancak|

Genç kız telefonuna bakarak  yutkundu. Kuruyan dudaklarını dili ile  ıslatıp , gözlerini ona bağıran ağabeyine çevirdi. Her şey bitmişti.

" Çiçek? "

" Ağabey " diyerek önümde ki Tan'a sarıldı Çiçek. 

" Cücük ne oldu sana ? Gel içeri gel kimse yok " diyerek genç kızı kolundan tutup salona doğru yürüttü. Beyaz koltuğa oturttuğu kardeşinin yanına kot pantalonunun arka cebinde ki telefonunu alıp oturdu. 

Tan genç kız için ağabeyden çok arkadaş gibiydi. Ortanca ağabeyi biraz daha baskındı , onun için bu meseleleri en iyi Tan anlıyordu. Tan onun  için babasından  sonra gelen kurtarıcısıyıdı. 

" Anlat hadi ne oldu sana ?"

" Ağabey. Terk etti beni"

"Adıl mı ? "

" Hıhı" diyerek burnunı çekti Çiçek. Tan telefonunu avucuna yavaş hareketlerle alıp Çiçek'e göstermeden parmaklarını tuşlara bastırdı. Bir yandan kardeşine sarılırken öte yandan Mert'e mesaj atıyordu.

'Piçin işini bitir.'

" Ağlama bir tanem." derken Mert'in Adıl'ı döveceği rahatlığıyla sarılıyordu kardeşine. 

 Çiçek Bilaş : 

Eskiden yani küçükken hep Tan'a giderdim dertlerim için. Bazen ödevlerim için , bazen küçük aşklarım için , bazen ise onun küçük aşkları için...

" Hadi ama ağlama artık. Neden ayrıldınız ? "

" Bilmiyorum... En önemlisi de bu ağabey! Hiç bir şeyi hemde"

" İstersen ben konu--- "

" Hayır. İstemiyorum. Sadece ağlamaya ihtiyacım var ağabey. Bir de sana. Bırakma şimdi beni "

" Bırakmam. Kardeşim.. " diyerek bana daha sıkı sarıldı ağabeyim.. Babamdan sonra ki tek sığınağım..

Ne kadar ağladım bilemiyorum. Belki bir iki saat belki bir iki dakika ama bu ağlamam o beş yılı geri vermedi. Bana onca söz söyledikten sonra neden üzüleyim ? En önemlisi de beni bir tek sözde silen bir insan için..

Aniden ağabeyimin omzundan kafamı kaldırarak gözlerimin altlarını sildim.

" Bu kadar üzülmeyeceğim!"

" Üzülme tabi Çiçeğim. Hadi kalk elini yüzünü yıka ya da banyo yap. Sonra uyu. Nasıl olsa bu gün haber bulmak için çıkacaktın. Geri dönme. Akşamda bakarsın haberlere"

" Tamam ağabey. Teşekkür ederim. " diyerek yanağına bir öpücük kondurarak kalktım yanından ağabeyimin. 

Yavaş yavaş değil aksine koşarak merdivenleri çıktım ve odama girdim. İlk önce kapıyı kilitledim ve arkasına çöktüm kapının. Bir kaç hatıra yüzüne damla damla yaş süzüldü yanaklarımdan. Sonra ise ayağa kalktım. Dolabımda ki geçen gün keşvettiğim çıkık yer tahtasını çektim ve içinden kendime ait olan kutuyu çıkardım.

Yere bağdaş kurarak kutuyu açtım... Beş yılda ki her şey buradaydı.. Bana aldığı küçük hediyeler , resimlerimiz ,üzerinde tarihi yazan çikolata kaplarım , bana yazdığı minik satırlar...

Kutunun en altına koyduğum çerçevede ki resmi elime aldım. Bu resimde ki çocuğu tanımıyordum. Ama annem tanıyormuş , yani hem çocuğun ebesi hem de annesiyle arkadaşmış. Mutlaka onları ziyaret edecekti annem. Tabi ben de..