Boys Divisional School of Manners (Nederlandse vertaling)

Hoofdstuk 1

                  

"Welkom op Boys Divisional School of Manners. Je gaat het hier erg naar je zin krijgen." Zei een of andere jongen met donker haar en een netjes uniform. Hij stond naast een ander jochie die hetzelfde gekleed was, maar dan met een anders soort sjaal om zijn nek. Hij keek naar de grond met zijn handen achter zijn rug geklemd.

Toen ik de poorten aan de voorkant van het gebouw zag, hing mijn mond open. De school leek wel een villa vanaf hier. Nou, dat is het ook eigenlijk. Er is een enorm groot gebouw in het midden met daaromheen allemaal kleinere, maar nog steeds grote, gebouwen eromheen.

De chauffeur stopte en het stille jochie van eerder opende de achterdeur aan mijn zijde. Ik stapte uit de auto en mam volgde daarna. Het was een stille reis geweest, de meeste tijd was mijn mam aan het woord en vertelde me hoeveel ze me zou gaan missen.

Als je me zoveel gaat missen, waarom stuur je me dan hierheen?

Ze bedankte het jochie die de deur weer achter haar dicht deed. Ik zou eigenlijk geen 'jochie' moesten zeggen, want ook al is hij iets korter dan dat ik ben, hij lijkt nog steeds van mijn leeftijd.

"Ik ben Austin." De jongen met het donkere haar stelde zich voor. "Jacob hier, zou graag jou koffers naar je kamer willen brengen." Hij gebaarde naar de blonde jongen die een keer knikte en naar de achterbak van de auto toe liep.

Austin had een grote glimlach op zijn gezicht, te groot voor het begin van het schooljaar als je het mij vraagt. "Jij bent een eerstejaars, ja toch?"

Blijkbaar antwoorde ik niet snel genoeg, want mijn moeder had al van het moment gebruik gemaakt en gezegd dat hij dat goed had. Ik rolde met mijn ogen en keek rond of ik iets vond wat interessanter was. Natuurlijk vond ik niets, want er was geen enkel meisje te zien hier. Ik denk dat dat de bedoeling is van een jongensschool. Maar er waren niet eens rondlopende vrouwelijke leraren te bekennen.

Er zijn wel andere moeders gedag aan het zeggen tegen hun zoons. Misschien zou ik een van hen in een badkamer kunnen krijgen. Dat zou me nog zinnig houden tussen al deze jongens.

Er staat een knappe roodharige dame tegen de achterkant van haar auto aangeleund in een mooie scarlet jurk. Strak, maar niet te strak. Ze heeft licht krullend haar tot net boven haar kont. Ze hield een tissue over haar neus en mond terwijl ze waarschijnlijk haar zoon staat uit te zwaaien.

Ik rolde met mijn ogen, het maakt al niet meer uit. Ze is veel te emotioneel.

"Dat maakt niet uit mevrouw, het is vrij normaal." Austins stem bracht me terug naar het gesprek dat zich voor me afspeelde.

"Austin hier stelde voor om je een tour te geven. Ik was alleen aan het verontschuldigen voor jou onbeleefde gedrag." Zei mijn moeder terwijl ze haar hand op mijn ellenboog legde. Ik schudde haar hand geïrriteerd van me van en ging weer met mijn handen over elkaar heen staan.

"Boeiend." Mopperde ik. Ik rolde nogmaals met mijn ogen toen ik de grote glimlach op het gezicht van Austin zag.

"Nou, hier is waar u gedag moet zeggen. Hij is in goede handen mevrouw." Deze jongen was veel te formeel. We leven in de eenentwintigste eeuw idioot, gedraag je dan ook zo. Hij praat alsof hij veertig jaar ouder is dan dat ik ben. Hij ziet eruit alsof hij mijn leeftijd is, misschien iets ouder, maar eerlijk als hij praat ga je versteld staan.

"Oké schat, ik zie je in de vakantie weer en ik bel zo vaak als ik kan." Zei mijn moeder voordat ze me een kus op mijn wang probeerde te geven. Ik deinsde naar achter en haar lippen raakte mijn huid nauwelijks. Ze fronste en struikelde een beetje naar achter.

"Ik hou van je." Zei ze. Ze stopte even, wachtend op een reactie die ze nooit kreeg, voordat ze gedag zwaaide naar Austin en haar auto instapte en wegreed. Toen je de auto niet meer kon zien keek Austin naar mij.