POSSESSIVE 9: Lash Coleman

CHAPTER 5

CHAPTER 5

NAGULAT SI NEZ nang mag-agahan at naroon sina Lash, Lath Tito Leandro and her mother. All of them were silently eating. Walang nagsasalita sa mga ito, sa takot siguro na mauwi iyon sa bangayan o singhalan na palaging nangyayari, lalo na kung sina Tito Leandro at Lash ang masasalita.

Their table contained twelve seats. Tig-isa sa magkabilang dulo at lima naman sa magkabilang bahagi. Doon nakaupo si Tito Leandro sa isang dulo at sa kanang bahagi nito ay nakaupo ang kanyang ina. Samantalang si kabilang dulo ay nakaupo si Lash at sa kaliwang bahagi nito ay si Lash.

Nang dumako ang tingin niya kay Lash, naalala niya ang nangyari sa kanila kagabi. Nilabanan niya ang pamumula ng kanyang pisngi.

Darn it!

She chose to seat beside her mother. Walang imik siyang na kumain.

Silence hover around them until Tito Leandro broke it.

"Lash, lasing ka raw kagabi," sabi nito sa paggalit na boses.

Agad na itinuro ni Lash si Lath. "Lasing din siya pero ako lang ang binanggit mo." Mahina itong tumawa, saka puno ng sarkasmo na nagsalita. "Oh, I forgot, you don't like me. So silly of me."

Akmang sasagot si Tito Leandro nang pumasok sa usapan ang mommy niya.

"Leandro, tama na. Nasa hapagkainan tayo."

A sardonic chuckle escaped Lash's mouth. "Makinig ka sa kanya, Dad. Baka hindi ako makapagpigil at makalimutan kong ama kita." Pagkasabi niyon ay umalis na ito.

Sumunod si Tito Leandro, idinahilan na nawalan ito ng gana.

Napailing-iling ang kanyang ina. "Kailan kaya magbabati ang dalawang 'yon? It has been ten years."

"Ano ba ang nangyari sa kanila?" puno ng kuryusidad na tanong niya.

Nagpakawala ng mahabang buntong-hininga ang mommy niya, saka humarap sa kanya. "We happened, Nez. Nang ikasal kami ni Leandro, halata naman na ayaw nila sa atin. Lath came around, but never Lash. Bukod doon, mas palagi kang pinapaboran ni Leandro sa kahit anong bagay na gawin at gustuhin mo. Ang hinala ko ay nagseselos sila sa ipinapakitang atensiyon sa 'yo ng ama nila. I would be too if I was in their shoes."

Her heart tightened. Sabi na nga ba niya, nagseselos si Lash.

"It's more than that," Lath interjected, finishing what was left on his plate. Tumingin ito sa kanilang mag-ina. "For me, matagal ko na kayong natanggap. Alam kung ganoon din si Lash. His anger is solely for Dad only, so stop worrying."

"Kung ganoon, bakit tuwing sinusubukan kong makapasok sa mundo niya, nagagalit siya?" tanong ng mommy niya na puno ng sakit ang mga mata. "Maniwala ka man sa hindi, Lath, napamahal na kayo sa akin ng kakambal mo."

"I believe you, Tita Elspeth," wika ni Lath na nakangiti. "But Lash is a different matter. Nagagalit siya sa 'yo kasi pinapakialaman mo siya. You're so persistent to get his attention and affection, that's what irritates him. With Lash, you just have to let him. Hayaan mo siyang gawin ang gusto niya. Don't interfere and don't try to help him be in Dad's good side. Ayaw niya ng ganoon."

Tumango-tango ang kanyang ina at halatang ina-absorb nito ang sinabi ni Lath. Siya naman ay nagpapanggap na abala sa pagkain. Pero ang isip niya ay naglalakabay at nagtatanong.

What ever happened to Lash and Tito Leandro must have been awful.

Matapos ang agahan, kahit ayaw ni Nay Helen, tinulungan niya itong maghugas. Panay ang tingin nito sa kanya nang masama.

"Ano ka ba naman, Miss Nez, itigil mo nga 'yan." Pilit siya nitong pinipigilang tumulong.

Ngumiti lang siya. "Nay Helen, sanay akong maghugas. Nakakalimutan n'yo po ba na mag-isa lang akong nanirahan sa London?"