What am I?

/20\

De volgende dag gaan Daniël en ik naar het ziekenhuis. In de roedel van de koning. Iedereen was welkom daar. En er stond een weerwolvenziekenhuis. Daniël neemt me aan mijn hand mee door onze roedel. Er rennen wat kinderen rond. De iets oudere kinderen buigen hun hoofd als we langslopen. De kleine kindjes rennen om ons heen. Nina komt aanrennen. 'Alpha Daniel' zegt ze blij.

Daniël glimlacht en gooit haar haar door de war. 'Hey kleintje' zegt hij.

'Waar gaan jullie heen?'

'Even naar de dokter' zegt Daniël.

'Waarom?'

'Er groeit waarschijnlijk een baby in de buik van Maggy.'

'Echt? Weet Chris dat?'

'Nee, nog niet.'

'Het is nog een geheimpje' zeg ik 'voor iedereen in de roedel.'

Ze knikt, 'oké. Veel plezier.'

Ze rent weer lachend weg. Ik kijk Daniël aan, 'hoe oud is Nina?'

'Geen idee, dat zou je Chris moeten vragen.'

Ik knik. We lopen naar de auto en rijden naar het ziekenhuis. We gaan naar dokter Gerard. Het is een goede dokter volgens Daniël. Wanneer Daniël binnenkomt zegt hij: 'kijk, kijk, kijk wie hebben we daar. Alpha Daniël. Ik dacht dat jij dood was.'

Daniël trekt een wenkbrauw op, 'anders is mijn mate hier niet zeker zwanger.'

'Je mate?'

Daniël rolt met zijn ogen en zegt: 'ja mijn mate. Maggy mag ik je voorstellen aan Pieter. Pieter dit is Maggy. mijn mate.'

Pieter glimlacht, 'hallo Luna Maggy. en jullie denken dat jullie zwanger zijn?'

'Ja' zegt Daniël 'Maggy was misselijk en ik maakte me zorgen. En we zijn de afgelopen weken veel met elkaar naar bed geweest.'

'O-o-o Daniël' zegt Pieter grijnzend 'je moet ook voorzichtig doen.'

Daniël gromt. 'Nou goed' zegt Pieter 'ik zal wat testjes doen.'

Hij doet wat testjes en stelt als conclusie dat ik zwanger ben. Daniël is opgewonden. Ik ben nog steeds overdonderd. Ik kan het niet bevatten. Ik! Zwanger?! Hoe gaan mijn ouders hierop reageren? Daniël en Pieter spreken af dat we volgende maand weer naar hem toe komen. Wanneer we in de auto zitten zeg ik pas weer wat, 'hoe gaan we dit mijn ouders vertellen?'

Daniël haalt zijn schouders op, 'weet ik niet. Hoe vertelde Mike het?'

'Die zei het gewoon. Maar Mike is zes jaar ouder dan mij. Ik ben nog niet eens volwassen.'

'Bijna wel.'

'Ja dat weet ik.'

Ik zucht, 'we kunnen het beter buiten het huis vertellen dan kunnen we wegrennen. Mijn vader zal me echt iets aandoen.'

'Echt?'

'Ja, als ik jou was zou ik heel hard rennen en je verstoppen. Soms is mijn vader... tja... hoe zeg je dat....'

'Dan krijgt hij moordneigingen?'

ik knik, 'ja. Dat ja.'

Hij knikt en we komen bij het dorp. Hij parkeert de auto en loopt naar het huis. Ik loop achter hem aan. Wanneer we binnenkomen zijn Fi, Chris, Nina, Lieke, Mitchell en Tim in de woonkamer. Mitchell leunt weer tegen de deurpost aan. 'Daan' zegt hij 'moet jij ons iets vertellen?'

Daniël fronst, 'ik heb niks misdaan.'

'Waar waren jullie dan' vraagt Lieke.

Daniël kijkt Nina aan, 'Nina?'

'Ik heb alleen gezegd dat het een geheimpje was dat er in de buik van Maggy een baby groeit.'

Daniël wil boos worden maar ik pak zijn hand. Ik loop naar haar toe, 'dat had je eigenlijk niet mogen vertellen.'

'O' zegt ze 'sorry.'

Ik glimlach, 'geeft niet.'

'Nou' zegt Fi 'ben je zwanger?'

'Ja' zeg ik.

Ze springt op en omhelst me. 'Wat geweldig!'

Daniël ploft neer op de bank. 'Oké' zegt hij 'jullie weten het nu. Alleen haar familie nog.'

Fi laat me los en gaat weer naast Chris op de bank zitten. Ik ga naast Daniël zitten. 'En hoe ga je het je schoonouders vertellen' vraagt Mitchell 'die gaan boos worden.'

Daniël zucht, 'tja. Enig idee?'

'Buiten' zegt Fi 'dan kun je wegrennen.'

Ik knik, 'dat zei ik ook al.'

'Dan laten we je ouders hierheen komen' zegt Daniël, 'Chris zou jij?'

'Ja dag' zegt Chris 'dan vermoorden ze mij.'

'Mindlink ze dan' zegt Mitchell 'even simpel.'

Tim gaapt. 'O, o' zegt Lieke 'wat ben je toch een luilak kleine man.'

Ze tilt hem op, 'ik ga hem even op bed leggen.'

'Zal ik het doen' vraag ik.

'Zou je dat willen?'

Ik haal mijn schouders op, 'ja hoor.'

Ik sta op en neem Tim over van haar. Ik breng Tim naar zijn kamer. Lieke en Mitchell wonen officieel niet meer bij ons maar zijn zo veel bij ons dat we een kamertje voor Tim hebben gemaakt hier. De muren zijn groen. Het wiegje is van hout. Het matras en de dekens zijn groen. Ik leg Tim op de verschoontafel en kleed hem om. Zijn pyjama bestaat uit een onesie. Ik leg Tim in de wieg en zing voor hem. 'Er gaat een treintje naar dromeland, achter het stuur zit een olifant. Ga maar lekker slapen dan mag je zo maar mee met het tjoektjoeketreintje naar de limonadezee. En als je 's morgens wakker word ga je vliegensvlug naar je eigen plekkie in dit bedje terug.'

Tim heeft zijn ogen gesloten en slaapt. Ik glimlach en loop naar beneden. Lieke en Fi zijn in de keuken. Ze zijn drinken aan het inschenken. Ik help ze met alles naar de woonkamer toebrengen. We gaan zitten en wachten totdat mijn ouders komen. Zodra ze er zijn nemen we ze mee naar buiten. Daar wachtten we op mijn broers en hun vrouwen. 'Oké' zegt Daniël als iedereen er is 'laat ik maar gewoon vertellen waar we achter zijn gekomen. Maggy is zwanger.'

'Wat' roept mijn vader.

Daniël maakt aanstalten om weg te kunnen rennen. 'Maggy' roept mijn vader 'waarom deed je het niet veilig.'

'Sorry' zeg ik 'mijn wolf nam alles over.'

Mijn vader zucht diep, 'goed. Daniël. Zorg dat je het voortaan veilig doet. Totdat het kindje twee is of zo.'

'Je bent niet boos' vraag ik verbaasd.

'Een beetje. Maar zorg dat het niet weer gebeurt.'

Daniël knikken. 'Goed' zegt mijn moeder 'laten we naar binnen gaan en praten.'

We knikken en lopen naar binnen. We praten over wat er fout is gegaan. En over dingen die gaan komen bij een wolvenzwangerschap. Er komt veel bij kijken en ik heb geen idee hoe ik dit ooit moet gaan snappen.

-------------------------------------------------------------

A/N ja hoor, ze is zwanger.

hoe gaat het kindje heten? wat gaat het worden?

comment/vote/follow

xxx mairin