KÖTÜ ÇOCUK VE KÖTÜ KIZ

BÖLÜM 78

...Birkaç Ay Sonra...

Artık zamanı gelmişti. Siyah elbisemi giyinip saçlarımı düzelttim. Topuklu ayakkabımı giyinip aynaya baktım.

Bu tek yaşama olayı bana yaramıştı açıkçası. Kafamı dinledikçe daha iyi konsantre oluyordum.

Son kez aynada kendime baktım ve maskemi takıp çıktım karavandan.

Birkaç yüz metre ötede taksi durağı vardı. Hemen taksiye atladım ve hızla yola koyuldum...

İndiğimde bütün gözler beni buldu hemen. Beni tanımasalar da bakışlarının nedeninin elbisem olduğunu fark ettim.

Straplez ve yere kadar olan güzel bir elbiseydi. Üstüme gam oturuyordu ve çok uzun bir yırtmacı vardı. Yırtmaç sağımdan hafiften sırtıma çıkıyordu.

Evet kendimi iyi hissediyordum...

Güvenliği geçip içeri girdim. Merdivenleri indim yavaş yavaş.

Burda çok az kadın vardı. O yüzden herkesin gözü bana dönüyordu ister istemez.

Soğuk bakışlarımla göz gezdirdim.

Sonunda gördüm orayı. 4 güvenlik görevlisi kordonla kapatılan odanın orda duruyordu. Tek başıma giremezdim bunu biliyordum...

Üye olan birini bulmalıydım... Bu iş çok zor olacaktı.

Aradan 2 saat geçmişti. 30 dan fazla adamla konuşup odaya girmek istediğimi söylemiştim ama hepsi yasak bana diyip durmuştu ...

Bara geçip sandalyeye oturdum rahatça. Yırtmacım açıktı biliyorum ama umursamadım açıkçası.

Bir anda biri geldi yanıma. Simsiyah gözleriyle bana bakıyordu. Benden etkilendiği çok belliydi.

Buyrun dedim merakla.

Merhaba ben Caleb.

Merhaba ben de İsabella.

Memnun oldum bayan İsabella.

Ben de Caleb.

Yardıma ihtiyacınız var gibi.

Biraz.

Hangi konuda hemen yardım edeyim...

O oda var ya... Oraya girmeliyim.

Neden ?

Girmeliyim çünkü. Patronla konuşmam gereken acil bir mesele var ancak tanınan biri değilim.

Buyrun hemen gidelim diyip elini uzattı. İşte bu be....

Hemen indim bar sandelyesinden gencin elini tutup.

Beraber elele girdik içeri direk.

Hemen patronun odası olduğunu bildiğim yere yürüdüm...

İçeri girdiğimde toplantı salonu gibi biryerdi.

Birçok insan bana döndü direk. Ama benim dikkat ettiğim tek kişi masanın en başımda oturmuş bana şaşkınlıkla bakan dedem oldu...

İlk defa görsem de anında tanımıştım. Bana fazla benziyordu...

Bana meraklı gözlerle bakıyordu.

Lütfen maskenizi çıkartın.

Zevkle diyip maskemi çıkarttım.

Dedem öylece bana bakıyordu. Sonra bir anda hiç beklemediğim bişey oldu. Dedem ayağa kalkıp yanıma geldi ve bana sarıldı. Beni nasıl tanıyabilirdi ki ?