Chef

letter

İngiltere'deydim.

Bir haftadır odamda oturuyor, bazı şeyleri düşünmemeye çalışıyordum. Çalışıyordum fakat bunu davranışlarıma dökemiyordum ve acı çekiyordum. Damarlarım bile hüzünle kaplanıyormuş gibiydi. Aldığım oksijen yetmiyor ve daha fazlasına ihtiyaç duyuyordum. Ama buna acımasız hüznüm izin vermiyordu.

Annem odamın kapısına vurduğunda içeri girmesi için homurdandım. Beyaz tahta kapının arasından o güzel yüzü belirdiğinde gülmeye çalıştı fakat bu gülümsemenin içinde bana üzüldüğünü görebiliyordum. Sahte gülümsemelerimden birini ona gönderdiğimde elindeki zarfı bana doğru sallarken odanın kapısını kapattı ve içeri geçti.

"İki gün önce sana gelmişti" derken yanıma oturmuştu. "Uyuyordun ve seni rahatsız etmek istememiştim. Biliyorsun abinin sergisi için hazırlanıyoruz. Telaştan sana vermeyi unutmuşum."

Bir eli sırtımı sıvazlarken zarfı bana uzattı ve yanağıma öpücük kondurduktan sonra odadan ayrıldı.

Zarfın üzerinde İtalya'dan bir pul veya Calum'un ismini ararken karşılıksız kalmıştım. Kimden veya nereden geldiğine dair bir isim yoktu. Sadece "Chelsea Roux'a" yazıyordu ve bu heyecanımı ikiye katlıyordu. Zarfı hızla açtıktan sonra içinden beyaz kağıdı çıkardım ve büyük bir özenle yazılmış el yazısını okumaya başladım.

"Bayan Roux,

Bu isimsiz mektubun posta kutunuzda ne aradığına dair düşüncelerinizde kargaşalar yaşadığınızı tahmin edebiliyorum. Ama bu sizi endişeye sokup yanlış şeyler yaptırtmamalı. Çünkü emin olun ki aşağıdaki dizeler siz ve sizin kalbiniz için oldukça önemli değer taşımakta.

Güvendiğiniz insanın sizi bozguna uğratması ne kadar acınası bir durum değil mi? Peki ya sizin için diğer insanlardan bir kar tanesi kadar farklı olan insanın sizi terk etmesi? Arkasında sadece yalan sözcükler, birkaç anı, birkaç fotoğraf karesi daha da önemlisi birkaç yara bırakıp yok olması?

Bayan Roux, insanların ne denli iki yüzlü canlılar olduğunu bildiğinizi umuyorum. Fakat yaptığınız davranışlar bu varsayımı çürütüyor nitelikte.

Dikkat edin demek isterdim fakat bu hiçte gerçekçi ve içten bir uyarı olmayacağı için es geçiyorum.

İtalya'ya dönmeyin. Bu siz ve sizin çevrenizdekiler için en iyi seçim olacak. İnanın bana. Gerçekleri öğrenmektense, onlardan kaçmak sizin için en mantıklı seçenektir. Çünkü gerçeklerin sizin canınızı acıtacağından eminim. Ne kadar da üzücü (!)

Benim kim olduğumu deli gibi merak ediyorsunuz. Belki şuan bir eliniz kağıdı tutarken diğer eliniz polisin numarasını tuşlamak üzere telefona kayıyordur. Yapmayın. Yapmayın çünkü bu boş bir çabalamadan başka bir şey değildir.

Neden bu mektubu yazdığım da ayrı bir merak konusu değil mi? Acele etmeyin. Her şey birgün açığa çıkacak ve taşlar yerine oturduğu zaman herkes hakettiğini geri alacak.

Siz sadece aklınızı kullanın, zaten kalbinize gerek kalmayacak.

Saygılarımla,
S.B."

***

YA KİM bU "S.B" ACABA DKDMDDKDMJDMN

Yarın bir bölüm daha atacağım için kısa oldu endişelenmeyin

yorum yapın bence ehe

<3 ily <3