" Yine mi grup bildirimleri be"
" Tamam, alıyorsunuz 'da bari bir konuşun"
"Saat 6 gidin uyuyun zalimler"
Diyerek söylendiğim isyan dolu sözler eşliğinde hepinizden nefret ediyorum diyerek telefonumu parçalamak istiyorum.
Yaklaşık 2 saattir bildirim sesleri geliyor ve ben bir türlü uyuyamıyordum.
Filmlerde gördüğüm gibi kafamı yastığa gömmeme rağmen yine de duyuyordum.
"Tüm hayatım yalanmış"
" kandırılmışım"
"filmdeki kız öyle yapınca duymuyordu"
Diyerek bağırıyordum.
En sonunda pes etmiş bir biçimde telefonumun şifresini 20. Tekrarda açarak bildirimlere bakmaya başladım.
"Mail mi?"
"bana?"
" Hem de alışveriş sitelerinden değil?"
Yaşadığım ani şokla ürpermiş hatta" ey evren lütfen bu bir rüya olmasın diyerek çığlık atmıştım".
Hızlıca maillerimle bakmaya başladım.
-Hey bana yardım etmelisin. Senden başka birinin beni dinleyeceğini sanmıyorum.
-Yazdıklarını çok beğeniyorum. Lütfen devam et.
-Neden kim olduğunu söylemiyorsun.
-Şişman bir yazar ha? Yazmaya devam et. İlgimi çekti
-Seni en çok ne üzer şişman yazar?
Ve daha birçok mail.
"Tüm bunlar bir anda mı olmuştu?"
"Yoksa 1 yıldır uyuyor muydum?"
Maillerimi kapatarak kitabımı kontrol ettim.
"Bu okunma sayısı doğru muydu?"
"Yoksa yediğim 4 tavuk dönerden sonra kafam mı güzelleşmişti?"
Sanırım artık şişman bir yazardım.
Dolapta beni bekleyen patates kızartmasına üzgünüm şişman bir yazar olmak zor bakışlarımı atarak masama geçtim.
Tüm maillerimi okuduktan sonra yeni bölümü yazmaya başladım.
Gün 2
Dün 90 kiloydum. Bugün tartı bozuk 45 kiloyum
Yediğim önümde, yemediğim arkamda, yarım yediğim sağımda, birazdan yiyeceğim de solumda. Bugün aç kalmam artık.
Merhaba enine büyük dostlarım.
Sanırım sayıca çoğaldığımız için artık böyle hitap edeceğim.
Doğrusunu isterseniz sabah gelen bildirim seslerine epey sinirlenmiştim. Hatta epey hoş(!) sözler sarf etmiştim. Fakat her şeyi anladığımda ise bol ketçaplı ve mayonezli kızartmamı bir kenara fırlattım.
Ah yalan söylüyorum sadece 1saatliğine randevumuzu ileriye attım. Hayattaki en hakiki mürşit yemek yemektir. Bunu unutmayın.
Gelen maillere göre kim olduğumu merak ediyorsunuz. Sanırım bu bir sır. Ve uzun bir süre bunu açıklamayacağım. Hayır, kesinlikle gizem yaratmıyorum. Âmâ bu gizemler hoşuma gidiyor.
Yazdıklarımı beğenmeniz çok hoş buna çok sevindim. Hatta bunun için kendime bir ziyafet vereceğim.
Maillerde gelen sorulardan biriyse beni en çok neyin üzeceğiydi. Bu kolay bir soru
En hüzünlü durum bir şişmanın (ki ben yeterince şişmanım) diyet yapmasıdır. 200 gr verdiğine sevinir ama diğerleri için o hala şişkodur.
Bence yeterince üzücü bir durumdu. Fakat bizle trajedik bir anısını paylaşan bir dostumuzunki kadar değil. Yazdıkları çok hoşuma gitti ve sizlerle de paylaşmak istedim.
Merhaba şişman yazar:
"Okul dönüşünde indiğim yokuşta sürekli sallanan ve 1 adımımı 2 adım yapan basenlerimle giderken birden yere yapıştım.
Kalkmaya çalışırken gelen sesle olduğum yerde epeyce durdum.
Zaten basenlerimden kurtulmak için her fırsatı değerlendiren pantolonum yırtılmış kocam bir delik bırakarak bana veda etmişti.
Arkadaşımın soğuk olur diye getirdiği montunu da alarak koşarak eve gitmeye çalıştım.
Fakat yine olan olmuş ve parkın orda yeniden düşmüştüm.
En sonunda bu böyle olmayacak diyerek ailemi aradım ve onlar gelene kadarda kaldırımdan kalkmadım."
Sanırım bu olay senin hayattaki şanssızlık seviyeni yüzüne vurmuş sevgili dostum.
Ama biz pizza yerken kolayla şişmiş yine de tatlıdan eksik kalmamış insanlarız bunu 'da atlatırız.
Ayrıca bugün size sormak istediğim küçük bir sorum var.
Eğer 40 kilo olsaydınız ilk olarak ne yapardınız?
Enine büyük olmayıp ta yine de bu satırları okuyan dostlarımda unutmadım.
Sizde 90 kilo olsaydınız ilk olarak ne yapacağınızı bana yazın cevaplarınızın hepsini okuyacak ve size de bir cevap yollayacağım.
Sevgilerle
Şişman yazarınız.
