Ben suriyeli ammar..
Daha beş yaşında hem yetimliği hemde öksüzlüğü tanıdı küçük yüreğim..
Henüz kendimi bile bilmezken..
Savaşı,silahları ve ölümü öğrendim..
Bir sabah uyandım ki hem annemi hemde babamı kaybetmişim savaş uğruna..
Neydi bu savaş,kimdi..
Ne istiyordu ben ve sevdiklerimden..
Bir abi dedi ki bana anne ve baban şehadet şerbeti içti..
Nasıl birşeydi ki şehadet şerbeti..
Anne ve babamın canını yakmış mıdır bu şehadet şerbeti dedikleri şey..
Bir de bana senin anne ve baban cennete gitti dediler..
Orada beni bekliyorlarmış..
Suriye de artık ne kuşlar var nede yağmur var..
Ateş yağıyor gökyüzünden üstümüze..
Hergün benim gibi masumlar bir bir yitip gidiyor cennet diyarına..
Küçücük yüreklerimizle biz ne yapmıştık ki savaşa..
Daha dünyayı bilmeden cennet kuşu oldu bedenlerimiz..
Ben suriyeli ammar..
Daha anne ve baba diyemeden yüreğim yetimliği ve öksüzlüğü öğrendi..
Şimdi suriye de savaşın annesiz babasız bıraktığı masumların gözyaşları yağmur olup akıyor yeryüzüne..
Belki henüz konuşmayı bilmiyorum ama gözlerimden okuyabilirsiniz..
Nefretimi, acımı, öfkemi ve çaresizliğimi..
#SümeyyeKöse
