Gittiğinden beridir,
Bir gelincik misali kırılgan yüreğim.
Artık eskisi kadar aynalara da bakmaz oldum.
Yüzümdeki çizgiler bir hayli arttı, Belim desen iki büklüm geziyorum sensiz evin odalarında.
Evimiz,
Cennetimiz sensiz öyle ıssız ki.
Gidişini unutup her defasında iki fincan kahve koyuyorum.
Manzarasını çok sevdiğin,
Pencere kenarındaki sehpanın üzerine.
Çok sevdiğin koltuğa,
Senden arda kalan bir tek fotoğrafını koyuyor,
Onunla konuşuyorum akşama kadar.
Biliyorum bana bir daha asla cevap veremeyeceğini,
Ama olsun ben hissediyorum duyuyorsun beni.
Nereden biliyorsun diyeceksin şimdi.
Yüreğimden cennetim.
Yüreğimdeki yerin hala bıraktığın gibi,
Gülistan misali çiçek bahçesi.
Hergün gözyaşlarımla suluyorum yüreğimdeki nadide bahçeni.
Sırf eğer birgün dönersen,
kurak bulma diye yüreğimdeki bahçeni.
#SümeyyeKöse
