My Psychopat Cousin | Harry Styles Fanfic|

"I put her back in my life."

_____İTHAFLAR_____

@xxsluttybarbie
@ayinaltinda
@onlydirectioner1d
@gizem_styles
@kural_14
@1Dyakamoz-İlayda1D
@CeyliNiall
@Umy2003Snmz
@Harodise
@Selinarat
@aliendelisi
@Swiftisgoddes
@stemiharryforever

Merhaba arkďşlar. Size bir supriz. İthaf isteyenler oldu. Bir de önceki bölümleri böyle telafi edeyim dedim. İthaf kullandım. Ama bundan sonra itahfları her iki bölümde bir yapacağım.

Bir kerede ithaf kullanmak istedim. Bu yuzden böyle yazdım.

Nasıl ithaf yapacağım?

En çok yorum yapana ve rahat yorum yapana ithaf olacak. Ayrıca artık vote sınırı olacak. Sınır 7 olacak. Eğer sınırı gecemezseniz BELKİ kıyak geçebilirim djdkfnnf

Sizi sefyom. İi okumalar djdjdjmdfndn
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
~

Amber'ın Anlatımı~

Valizimi sürükleyerek check in işlemlerinin olduğu bölüme geldim.

"Valizimi alır misiniz?" Tartmak için koydum. Kimliğimi de verdim ve bekleyemeye başladım. Çok fazla kilo geleceğini sanmıyordum. Çok bir şey koyamamıştım. Koyacak bir şeyim de yoktu.

Gitmek istiyordum. Bu olanlardan kurtulmak istiyordum. Ama bir yandan da istemiyordum. Liam vardı. Onu artık göremeyecektim. Saçma gelecek ama Harry'nin tüm o saçmalıklarını özleyecektim. Belki de gamzelerini özleyecektim. Ondan kurtuluyordum. Ama en çok özleyeceğim o olacaktı. Sebebini bilmiyordum.

Düşüncelerim adımı boğuk bir İngiliz aksanı ile duymamla bölnündü.

"Amber?" Arkamı döndüm. Yeşil irislerde kızgınlık bekliyordum. Ama gördüğüm şey sadece kızgınlık degildi. Korku da vardı. Korkmuştu.

O gelmişti.

Yanıma yaklaştı. İyice yaklaştı. Ellerini havaya kaldırınca bana tokat atacak sandım ve refleks olarak kendimi hafif geri çektim. Ama tek yaptığı elini yanağıma koymaktı.

"Neden bunu yapmaya kalktın?" Elini yanağımdan çekti. Bir süre beni incelerken ben de ne yapacağını düşünüyordum.

"Tanrım! Sana kızamıyorum bile." Bedenim hızla iri bedenine çarpınca irkildim. Bana sarılıyordu. Ama ben o kadar şaşırmıştım ki, hiç bir tepki veremiyordum. Ellerimi kaldırıp ona sarılamıyordum. Sarılmak istediğimi bile bilmiyordum.

Elleri gevşedi. Daha sonra benden bir kaç santimetre ayrıldı.

"Yürü, gidiyoruz." Sesini ne kadar duygusus çıkarmaya çalışsa da başaramamıştı.

Sertçe yutkundum. Harry ile gidersem her şey aynı olacaktı. Ama uçağa binip Los Angeles'a geri dönersem rahat bir hayatım olacaktı. Ama ben ikisini de istiyordum.

Neden sürekli ben seçim yapmak zorunda kalıyorum ki?

"H-Harry... Ben..." Gözlerimi kaçırdım. Ve bir anda söylemeye karar verdim. "Seninle gelmek istemiyorum." Tekrar ona bakıp cevabı ya da tepkiyi bekledim. Ne yapacağından çok, ne hissettiğini merak ediyordum aslında.

"Geleceksin! Zorundasın!" Ergenliğe yeni girmiş çocuklar gibi yalvarıyorcasına çıkmıştı sesi.

"Gelmezsem ne olur?" Kaşlarımı çatıp sinirle bağırdım. Bir yandan da umarım rezil olmamışımdır diye düşünüyordum.