İçimdeki Vampir

1.Bölüm/YENİ OKUL

***Fotoğraftaki Nathalie sizin için ekledim :) yeni yazmaya başladım umarım beğenirsiniz ve okumaya devam edersiniz :)***

Telefonumun alarmı 3.kez çaldığı anda annemin aşağıdan seslendiğini duydum;"Nathalie yataktan çık artık ilk günden okula geç kalıcaksın, alarmınıda kapat lütfen aşağıya gel kahvaltın hazırr!!!" Kendi kendime söylene söylene yatağımdan kalktım ve yüzümü yıkamaya gittim gerçekten sersem bir haldeydim. Yüzümü yıkadıktan sonra, dolabımın önüne geçtim ve formamı çıkarttım nerede görülmüş California da okula formayla gidildiği. Annem özel lise de burs tutturmam için çok baskı yaptı ve sonunda Alameda Lisesini kazandım. Okulum ve evim Oakland'ın yanında yer alan bir adada ve şehrimiz gerçekten eski bir kasabayı andırıyor çok fazla ağaçlık alan ve sörf için çok fazla sahile sahibiz sonuçta büyükte olsa bir adada yaşıyoruz. Annemle babam ayrılmadan önce Manatthan da yaşıyorduk fakat ayrıldıklarında annem taşınmak için bu adayı seçti çünkü burası annemin büyüdüğü yer. Sonunda formamı giydim,ayağıma spor ayakkabı geçirdim,saçlarımdaki örgüleri açtım ve hafif bir ruj sürdükten sonra hazırdım. Aşağı koştum annem kahvaltıya oturmuş yemek için beni beklerken elindeki kahveden yudum alarak gazeteye göz atıyordu "sonunda gelebildin, dün gece sahilde bir çocuğun cesedini bulmuşlar lütfen dikkat et olur mu kendine,senin için endişeleniyorum" bunları söylerken bir yandan gazetesini katladı. Omletimden aldığım lokmayı geri bırakıp "annecim benim için endişelenmene gerek yok bana hiç bişey olmaz " dedim ve sonra lokmayı ağzıma attım o sırada saate baktım. " eyvah saat 9.05 ve 9.30 da ders başlıyor ilk günden geç kalmak istemiyorum " diyip hızlıca kahvemi içtim annemin yanağına bir öpücük kondurdum ve kapıya doğru koşmaya başladım "ama hiç bir şey yemedin hem ben bırakırdım seni Nathalie!!" Arkamdan bağırırken kapıyı kapattım ve yürümeye başladım. Güneş o kadar güzel parlıyorduki bugün havadada tek bir bulut yoktu o kadar güzeldi ki o havaya bakarak düşünürken bir anda birinin sesini duydum "Nathalieee!!!" Ah bu sesi tanıyorum bu en yakın arkadaşım Rossy kendisi çok akıllıdır bir o kadar da utangaçtır altın sarısı saçları güneşte çok güzel parlıyordu,yanıma koşuyordu,Rossy 2 sokak aşağımızda oturuyor ve genellikle hep beraberiz. "Seni çok özledim dünden beri" diyerek boğazıma sıkıca sarıldı, kollarını çekmeye çalışırken "nefes alamıyorum dur!" Diyordum . Hele şükür bıraktı "eee yeni okulumuz hakkında neler düşünüyorsun bu kadar çok çalıştığımıza değer umarım gecemizi gündüzümüze kattık beraber ama başardık ve aynı okuldayız " diyerek mutluluktan sırıtmaya başladı. Bende ona gülümseyerek cevapladım "yeni lise,yeni insanlar, umalımda herşey istediğimiz gibi olsun".