Drakenrijders

hoofdstuk 5: rondleiding

We liepen de hal door, en gingen de trappen op. Toen we de 3e verdieping bereikten gingen we linksaf, daar waren de slaapkamers voor de leerlingen die dit jaar voor het eerst op school waren. Ik had dit al gezien, want ik was al naar mijn kamer geweest. De kleine man, die de toepasselijke naam Pietje bleek te hebben, legde ons uit hoe we met de kamers en de badkamers moeten omgaan. "Zoals je hier ziet is deze badkamer voor slaapkamer 100 tot en met 105." We stonden aan het einde van de lange rij met slaapkamers, en voor de 5 badkamers die deze vleugel van het gebouw telde. "De 10 mensen die samen moeten doen met deze badkamer, krijgen een corvee rooster zodat er, iedere week door 2 mensen schoongemaakt word. Hihihi! Let op! Dit word gecontroleerd! Dus maak je er niet te makkelijk vanaf, want dat resulteert dan in nog een week poetsen. Hihihi!" Ik hoorde een paar jongens kreunen. Poetsen viel waarschijnlijk niet tot hun normale bezigheden, dacht ik vol leedvermaak. Ik was thuis de op een na oudste en had al veel vaker mee moeten helpen mat alle klusjes in en om het huis. Hoewel we thuis altijd maar met z'n zessen geweest waren, zou dit dus niet heel anders moeten worden. Maar ja nu ik er zo over na dacht waren we thuis wel met 3 meiden, met mijn moeder erbij, dus met 9 andere jongens een badkamer delen zal nog leuk kunnen worden. Een van de jongens vroeg: "waarom moeten wij dat doen? Dat is toch waar we hulpjes voor hebben?" De hulpjes waren eigenlijk slaven die we uit hun eigen wereld gehaald hebben en meegenomen naar onze wereld. Alleen hele rijke en de overheid kon ze veroorloven, want er is een wet dat je ze wel goed moet verzorgen. Die jongen was dus duidelijk een rijk jochie. "Omdat jullie straks in het leger ook je eigen tent moet schoonhouden." Was het simpele antwoord van Pietje. We gingen verder, dus ik keek nog even snel in welke badkamer ik zat. Ik had kamer 125, dus ik zat in badkamer 5. Ik moest rennen om niet achterop te raken, en sloot me vlug weer aan bij de groep, waar ik wat boosaardig en verongelijkt gemompel over de rijke jongen hoorde. We gingen door, naar de rechterkant van de trap, daar waren klaslokalen. We kregen ook een uitleg over ons lesrooster, waarbij alles 5 keer herhaald werd omdat er nog vragen waren. Dus de uitleg was zo saai dat ik er al snel genoeg van had en de rest van mijn groep maar eens begon te bestuderen, dat had ik nog niet gedaan namelijk. We waren met ongeveer 40 mensen, sommige jongens waren echte hunks heel knap! En andere waren typische nerds, er was er zelfs een die aantekeningen maakte! Iedere keer schoof zijn bril naar het puntje van zijn neus en moest hij hem weer terug schuiven. Ik kon me niet voorstellen dat hij ooit normaal op een draak zou kunnen zitten, met die bril die hij iedere keer verloor. Ik stootte Luuk aan die op dat moment naast me stond, en wees op de jongen. " das toch geen legerschool leerling?!" Fluisterde ik. Hij keek even en begon toen te lachen. "Nee maar wat denk je dat de meeste jongens hier van jou zullen zeggen?" Oja dat is waar ook, daar had ik niet meer aan gedacht. "Nou ja ik zal ze wel laten zien wat ik kan!" Begon ik, maar ik werd onderbroken doordat Pietje weer eens idioot begon te lachen. Toen hoorde ik naast me nog wat gelach, en zag dat Luuk het gezelschap van een andere jongen had opgezocht, ik besloot om hetzelfde te doen. We liepen de trappen weer af, en gingen in de richting van de kantine. Ik zag een jongen een beetje achteraan slenteren, en besloot om naast hem te gaan lopen. "Hoi ik ben Lara, wie ben jij?" De jongen keek me vreemd aan, en draaide toen zijn hoofd weg terwijl hij mompelde: "waarom zou het jou boeien wie ik ben?" Hij leek me duidelijk niet erg happy hier. "Omdat ik graag wil weten met wie ik de volgende 2 jaar opgescheept zit." Begon ik een beetje pissig door zijn gedrag, maar ik realiseerde me gelijk dat dat niet erg slim geformuleerd was, en verbeterde mezelf dan ook snel: "omdat je er erg eenzaam uitziet en ik graag wil weten waarom je niet blij bent dat je hier bent. Iedereen hier vind het namelijk geweldig hier te zijn..." Gokte ik, snel keek ik even om me heen om me ervan te verzekeren dat het echt zo was, en ja hoor overal zag ik blije gezichten en hoorde ik gelach. De jongen begon harder te lopen, en ik moest een sprintje trekken om niet alleen achter te blijven. "Iedereen is hier dan ook omdat ze het willen." Gromde hij. "Niemand is hier omdat het moet van zijn, en met een schuin oog op mij, of haar vader."

------
Laat me weten wat je van mijn boek vind door te stemmen en/ of te reageren!