Starting Over Again | Completed √

14

dedicated to unknown818 for being such a sweetheart and voting on every chapter of this story <3

ARA

Nagpunta ako sa bahay nila Thomas para ayusin yung mga kailangan gawin sa bahay. Habang nag-aayos kami sa bahay, biglang pumunta dito si Arra.

Arra: Hi Vicky! How are you? I brought some miryenda oh, tara kain tayo! Alam ko pagod ka na. *smiles*

Bakit ba sobrang bait sa'kin ni Arra? Bakit hindi niya ako nakikita as a threat sa boyfriend niya?

//

3RD PERSON

Pumunta si Arra sa kitchen kung saan nakita niya si Thomas na nagbbake.

Thomas: Oh, hi Love! Nice haircut!

Niyakap ni Arra si Thomas at nag-thank you.

Arra: What are you doing?

Thomas: I'm baking a cake. Patapos na nga eh, kukunin ko na.

Nung kukunin na ni Thomas yung cake, nagulat siya nung hindi umalsa yung cake.

Thomas: Urgh. Bakit hindi umalsa? Ginawa ko naman lahat ng procedures eh. Lahat ng measurements tama naman.

Arra: You checked on it too often, am I right?

Thomas: Yes. *pouts*

Arra: I noticed the toothpicks kase eh. Paubos na. *laughs*

Thomas: Sorry, Love. Di ako makapag-bake ng cake.

Arra: Aww. What matters is that you baked the cake with love, right?

Tumango na lang si Thomas at hinalikan niya si Arra. Nakita sila ni Ara pero hindi niya pinahalata na nagseselos siya.

//

a week after

ARA

Gumising ako nang maaga para pumunta sa restaurant ni Thomas para i-check kung ano yung ginagawa niya. Ngayon na lang yung chance ko, alam ko na na kahit wala nang namamagitan saming dalawa, sana, may pag-asa pa.

Thomas: Oh, ba't ka nandito? Ang aga pa ah.

Ako: Naisip ko kase na baka wala ka pang kasama dito sa resto, eh wala naman akong gagawin kaya pumunta na lang ako dito.

Tinuloy niya lang yung ginagawa niya tapos hiniwa ko naman yung mga gulay. Tinulungan ko na si Thomas sa pagluto ng mga dishes hanggang sa dumating na yung ibang mga chefs.

Prince: Oh, hi Ara! Ano ginagawa mo dito?

Ako: Ah, wala. Tinutulungan ko lang si Thomas sa pagluto, wala kase siyang kasama eh. *smiles*

Nagluto na sila at naghanda sa pag-open ng restaurant.

Nung natapos na si Thomas sa pagluluto, kumain na siya ng lunch sa likod ng kitchen. Sinamahan ko naman siya dun.

Thomas: Oh, alam kong gutom ka na.

Aakma siyang subuan ako ng pagkain niya pero lumayo ako.

Ako: A-ah, hindi, Thomas. Wag na. Nakakahiya naman makita pa tayo ng ibang tao baka kung ano pang isipin.

Thomas: Sige na, kumain ka na. Alam kong pagod ka na kakatulong sakin.

Well, Thomas, if you insist, how can I resist? Gusto ko sanang sabihin yan ngayon kaso iba na pala kami, hindi na kami tulad ng dati na pwede ko pa siya sabihan ng ganon. Hehe harot ko.