Από την μεριά Drake..
έχω πολλά χρόνια να νιώσω φόβο για κάτι... αφού δεν δέχτηκε να την πάω σπίτι, της έδωσα τον αριθμό μου για να με καλέσει αν τυχόν συμβεί κάτι...
η αλήθεια όμως είναι πως θέλω να με καλέσει γενικά....
Πήγα στο μέρος όπου με περίμενε η υπόλοιπη συμμορία...
Δεν θα την γλυτώσουν αυτή την φορά τα τσιράκια των black death...
Δεν μπορούν να καταπατάνε την περιοχή μας κάθε τρείς και λίγο..
Γεμίσαμε τα όπλα μας και πήγαμε να τους βρούμε..
Μόλις φτάσαμε για άλλη μια φορά... επικράτησε ένας χαμός...
Τους μισούς από αυτούς τους ξεκάναμε αλλά τους υπόλοιπους τους χάσαμε γιατί τράπηκαν σε φυγή..
Μετά την ¨νίκη¨ μας είπαμε να πάμε να το γιορτάσουμε σε ένα μπαρ... λίγο πριν πάμε
Είδα το κινητό μου και βρήκα μήνυμα από την Λίνα.. ένα βάρος έφυγε από πάνω μου μόλις διάβασα ότι έφτασε καλά στο σπίτι της... και χάρηκα υπερβολικά πολύ που μου έστειλε.. λες και ήμουν κανένας πιτσιρικάς..
Δεν απάντησα τίποτα και το έβαλα στην τσέπη μου..
Δεν ήθελα να δώσω δικαιώματα στην συμμορία...
Και φυσικά δεν θέλω να την βάλω σε κίνδυνο..
Όμως δεν μπορώ να μείνω άλλο μακριά της... την θέλω πολύ.... Τα πάντα πάνω της με τραβάνε...
Λες και είναι μαγνήτης ..
Δεν μπορώ να το εξηγήσω...
Από την μεριά Λίνας...
Την επόμενη μέρα .. μόλις ξυπνήσαμε με τα κορίτσια αποφασίσαμε να πάμε για καφέ πρώτα και μετά στα σπίτια μας...
Κοίταξα άλλη μια φορά το κινητό μου.. αλλά τίποτα...
Ακόμα και στην ώρα του καφέ.. το κοίταζα συνέχεια.... Μήπως και είχε απαντήσει..
Αλλά και πάλη τίποτα..
Η Μαίρη με κοίταξε και με ρώτησε τι συνέβη και κοιτάω όλη την ώρα το κινητό μου..
Δεν της είπα την αλήθεια... σκέφτομαι να της το πω αλλά όχι ακόμα..
Οπότε βρήκα ως δικαιολογία ότι άπλα κολλάει το κινητό μου και φοβάμαι μην μου σβήσει..
Ξέρω χαζή δικαιολογία.. αλλά ήταν το πρώτο που μου ήρθε!!!
Μετά από λίγο χαιρετήσαμε την Έφη και ξεκινήσαμε για το σπίτι....
