Once Upon A Star (a Luke Hemmings Fanfic) -Ελληνικά- [on hold]

Κεφαλαιο 11.

{Χευ παιδια.. Σορυ που δεν ανέβασα, απλα δεν ειχα και πολυ χρόνο. Τουλάχιστον έρχονται τα Χριστούγεννα!! Thank goodness!!🙏🏻 επίσης θελω συμβουλές -περισσότερες πληροφορίες στο τέλος του κεφαλαίου-}

-Λοιπον.. Diana. Μπορω να σε ρωτήσω μια προσωπική ερώτηση;

-Γιατί οχι;

-Λοιπον μια και δεν ξερω τίποτα για σενα, γιατί δε μου λες κατι για την οικογένεια σου;

Η έκφραση μου άλλαξε απο χαρούμενη σε σοβαρή απευθείας.

-Δε νομιζω οτι υπάρχει κατι σημαντικό σχετικά με αυτο το θέμα. Απάντησα με μονότονη φωνή.

-Γιατί το λες αυτο;

-Λοιπον.. Ο μπαμπάς μου μένει πίσω στην Αυτραλια και εγω τωρα μένω με τη θεία μου.

-Και η μαμα σου;

-Ε.. Η μαμα μου έχει πεθάνει.. Φαίνεται πως ο θάνατος αδημονούσε να την πάρει δίπλα του. Όσο και αν αυτη επιδίωκε το αντίθετο, ο καρκινος τη νίκησε στο τέλος. Λένε οτι ξεκίνησε απ'τον εγκέφαλο, αλλα σύντομα εξαπλώθηκε παντού. Τις τελευταίες μέρες, είχε αρχίσει να ξεχνάει ονόματα και πρόσωπα. Δεν.. Δε θυμόταν πια ειμαι πλέον! Τωρα πια εκλεγα γοερά.

-Ω Θεέ μου! Χίλια συγνώμη δεν το ήξερα!! Ήρθε δίπλα μου και με αγκάλιασε απο τους ώμους.

Μετα απο λιγο σταμάτησα.

-Ίσως να ειναι καλύτερα έτσι. Τον τελευταίο καιρό εκτός απο τη μνήμη είχε χάσει και ενα κομμάτι του εαυτού της. Ειπα, χαριζοντας του ενα λυπημενο χαμόγελο.

Μου χαμογέλασε και αυτος με ενα απ'τα χαρακτηριστικά του χαμόγελα. Έσπασε πρώτος την οπτική επαφή και κοίταξε πανω απ'τον ώμο μου.

-Κοιτά! Η πίτσα μας έρχεται. Μόλις τη δοκιμάσεις θα αισθανθείς και εσυ λιγο παράδεισο.

Η σερβιτόρα ήρθε και αγνοώντας πλήρως την ύπαρξη μου του χαμογέλασε και έσκυψε λιγο υπερβολικά πολυ για να τοποθετήσει την πίτσα κάτω. Κάνοντας εμφανές το σουτιέν της. Ευτυχώς ο Luke δεν κοίταξε προς το μέρος της ειχε στραμμένη την προσοχη του στην πίτσα.

Ειχα εξοργιστεί στο φουλ. Τόσο πολυ που άνετα θα την άρπαζα απο το μαλλί για να την πλακώσω στο ξύλο. Επιτέλους μετα απο 10 χρόνια Tae-kwon-do (Συμειωση: όντως έκανα 9,5 χρόνια), επιτέλους ειχα το κίνητρο να το αξιοποιήσω.

Ο Luke με κοίταξε και αισθάνθηκα και παλι πεταλούδες να φτερουγίζουν στο στομάχι μου. Ένιωθα πως κοκκίνιζα και έτσι απεστρεψα το βλέμμα μου.

-Λοιπον, ειπα, ας δοκιμάσουμε την θρυλική πίτσα.

Μου χαμογέλασε ενα χαζό χαμόγελο.

Άπλωσα το χέρι μου και πήρα ενα τεράστιο κομμάτι πίτσα με μπόλικο πεπερονι. Το έπιασα και με τα δυο χέρια και αποφάσισα να τη φυσηξω λιγο πριν δοκιμάσω να το βάλω στο στόμα μου, μια και αχνιζε. Τελικα έφαγα μια μεγάλη μπουκιά.

-Θεέ μου! Ειναι τόσο ωραίο που ειναι ιεροσυλία! Ειπα κλείνοντας τα μάτια μου για να το απολαύσω περισσότερο.

-Το ξερω! Ειναι δύσκολο να πιστέψεις πως κατι με τόσο ωραια γεύση ειναι πραγματικό! Έκανε μια τεράστια μπουκιά απ'το κομμάτι του,κι ας η πίτσα έκαιγε.

Τον κοίταξα και με έπιασαν τα γέλια μια και ενα κομμάτι πεπερονι είχε κολλήσει στη μύτη του.

-Τι ειναι; Με ρώτησε χαμογελώντας.

-Εχεις ενα κομματάκι.. Άπλωσα το χέρι μου και το έπιασα , τοποθετώντας το στο στόμα μου.

Με κοίταξε άφωνος. Μόλις ειδα την έκφραση του διαπίστωσα τι ειχα κάνει.

Ω Θεέ μου!!! Ένιωθα το αίμα να ανεβαίνει στο κεφάλι μου και το κορμί μου να καίει.

Μόλις τα σκατωσα.

--------///////////--------

Λοιπον, αυτα βασικα.

Σορυ και παλι που άργησα. Ειναι η χειρότερη συγγραφέας .

Λοιπον να το πρόβλημα μου:

Μου αρέσει αυτο το παιδί απο το σχολείο (θα τον λεω Γ) και μ'αυτον μιλάμε πολυ και όταν η κολλητή μου λείπει -επειδή την Κυριακή γράφει proficiency καλή τυχη bae🍀, όπως το πήρα εγω έτσι θα το πάρεις και εσυ!μην ανησυχείς για τίποτα το κατέχεις- καθόμαστε μαζι.

Και του μαθαίνω να μιλάει ιαπωνικά, και βασικα απλα δεν ξερω πως να του πω οτι μου αρέσει γιατί θελω να του το πω.

Οποίος θέλει να βοηθήσει στείλτε μου ενα μυνημα, θα ειμαι ευγνώμων.

Ευχαριστώ bros!

Τα λέμε στο επόμενο κεφαλαιο.

*brofist*

Φιλουμπινακια

Βικτωρια, χοχοχο