" Seni her gün öldürmek için değil, her gün ölmemen için Kule'ye kaptırdığımı anlamamışsın. Seni hala deliler gibi sevdiğimi senin için geldiğimi anlamamışsın. Yaptığım her şeyin sadece seni hayatta tutmak için olduğunu anlamıyorsun sevgilim." Parmaklarım pürüzsüz teninde hissetmeye muhtaçmışçasına dolaşırken, bu kadının uçurum mavisi gözleri buğulanmıştı.
Biliyordum güçlü olduğunu, o kuleye dayanabileceğini. Seni oradan çıkaracağım gün geldiğinde hep sağ olmanı diledim. Sana azap olan yıllar bana cehennem oldu. İdam edilmeni engellemek için seni taburede tutmak zorundaydım tek yapmam gereken herkesin senin idam gününü beklediğini zannederken ayağının altındaki taburenin her defasında kaymasına engel olmaktı. Kral olduğumda gücümü infaz masanı yıkmak için kullandım. Tahtımı aşkının yoluna feda ettim. Ben seni hep sevdim.
"Beni kandırı-yorsun yine." sesindeki titremeyi fark edebiliyordum. Uğruna ölebileceğim uçurum mavisi gözlerini benden kaçırıp yere sabitlemişti.
"Hayır, acı çekmene engel olan nedenleri elinden aldığım için bana inanmak istemiyorsun çünkü beni hala seviyorsun." parmaklarımı çenesine kaydırıp gözlerime bakmasını sağlamıştım.
"Sevmiyorum. "Tek bir nefesle söylediği şeyin yalan olduğunu ellerine bakarken biliyordum.
"Yalan söylüyorsun Victoria, ellerin titriyor." Dediğim titreyen ellerini arkasına saklayıp geri çekilmişti. Etkim altından çıkmak istercesine uzaklaşıyordu benden.
"Beni sevseydin eğer bu şatoda mahkûm olarak kalmaya devam etmezdim." Kafasını hızla kaldırıp parmağıyla duvarları göstermişti. Açtığı mesafeyi kapatıp elini avucumun içine aldığımda buz gibiydi, endişeli olduğunda böyle olurdu hep.
"Değilsin zaten etrafındaki muhafızlar seni kollamak değil korumak için burada, mahkûmiyetine son verdim çünkü seni ilk gördüğüm andan beri seviyorum."
Kendinden pembe olan zarif dudakları bir şey söyleyecekmiş gibi aralanmış, ardından bana bakmaktan hiç vazgeçmesini istemediğim mavileri etrafta dolaşmaya başlamıştı.
"Kanıtla." Birden irislerime cüretkarca baktığında gözleri buz mavisine dönüşmüştü, asaletini korumaya devam ederken bir yandan da zeki olduğunu bana hatırlatmaya devam ediyordu.
Söyleyen bir kral olsa bile Seni seviyorum sözcüğüne doğrularını hemen yıkcak kadar zayıf bir kadın hiç olmamıştı zaten. Bu kadın o kelimeye dokunmak onu görmek isterdi ve ben ona bunu bir zamanlar vermiştim, hissettirebilecek tek erkek olmaya da devam edecektim.
"Galler prensesi istediği zaman şatonun dışına adım atabilir."
Arkama dönüp salonun köşelerine dağılmış olan tüm muhafızların duyabileceği kadar keskin ve gür bir sesle dile getirmiştim söylediklerimi.
"Kralım Noel'de demiştiniz ." Hemen yanı başımda duran özel muhafızım toplantıdaki emrimden bahsediyordu.
"İstediği zaman dedim. "
"Emredersiniz majesteleri." Hepsi beni onayladığında, artık bahanen kalmadı bana inanmamak için dercesine mavi dehlizlerinin en derinlerine baktım.
"Sadece doğruları anlatabilmek için zaman yaratmıştım artık gerçekleri bildiğine göre istediğin zaman Londra'da ki sarayına dönebilirsin ama benim gözetimimde çünkü sen Galler prensesisin."
Gözleri buğulanmış ardından o masmavi uçurumdan atlayarak yüreğimde fırtınalar koparan bir inci tanesi süzülmüştü yanağından.
