SATIRLARA SAKLI..

4-♡

Yüzümü kaldırmıştım ama cesaretim yoktu o gök mavilere bakmaya. Yüzüm ona bakıyordu belki ama gözlerim halıdaki desenleri incelemekle meşguldü.

"Evet benim"

Diyebildim çekingence. Korktuğum başımamı geliyordu. Bana kızgınlık duymasını asla istemezdim.

"Sizi daha önce bir yerde gördüğüme eminim!"

Bu cümleyi kurduğunda gözlerimi istemsizce ona dikmiştim. Beni farketmemişti bile. Gülümsedim birden. Ne kadar aptal ve şanslıyım. Bu sefer bana merakla bakıyordu.

"Evet benim dediğinize göre. Daha önce karşılaştığımız doğru öyle değilmi?"

"Ben Mahmut amca'nın dükkan'ında çalışıyorum. Kitaplarınızı aldığınız yerde!"

"Doğru. Kabul buyurursunuzki. Yabancı erkeklere kafamı kaldırıp bakmam. "

"Anladım"

Cevabıma karşılık hafifce gülümsedi.

"Sizin o tarz bir adam olup olmadığınızı anlamaya çalışıyordum. Mahcup hissetmeyin lütfen. Doğrusunu söylemek gerekirse şimdi hatırlıyorumda göz göze geldiğimizde bile bakışlarınızı kaçırmalarınız takdire şayan bir davranıştı. Sizi tanımıyorum. Fakat Mahmut amca'nın sizi bana aday gösterecek kadar güvendiğini anladım. Sizinle görüşmeyi kabul etmemdeki en büyük etken Mahmut amca'ydı. Farketdiyseniz artık dışarıda binbir türlü insan var. Müslümanlığından bile şüphe edilecek kadar kötü olan insanlar ki biz evlilik gibi kutsal bir müessese için görüşüyoruz. "

Her cümlesi ona olan hayranlığımı biraz daha arttırıyordu. Kesinlikle oydu. Hayatımı birleştirip. Birlikte yaşlanmak istediğim hayat arkadaşım oydu.

"Her kelimeniz doğru. Bende aynı şekilde bu düşüncelere sahip olduğum için evlilik gibi kutsal bir görevde bana arkadaşlık edecek olan eş'imi bulması için Mahmut amca'ya güvendim ve şimdi daha iyi anlıyorumki. Bu doğru bir hareketmiş."

Yüzünü kucağına eğdi. Ama kısılan gözleri gülümsediğinin habercisiydi.

"Bana biraz kendinizden ve isteklerinizden bahsedermisiniz.?"

"Bir insan kendisinden nasıl bahsedebilirki. Güvenilirim desem belki başkası öyle düşünmüyor. Kıskancım desem belki başka birine karşı öyle değilim. Bizler kendi hareketlerimizi anlatamayızki. O zaman kendimiz olmayız. Olmak istediğimiz kişi oluruz. Ben bu şekilde düşünüyorum."

"Anlıyorum. "

"Peki siz? Siz kendinizden bahsedebilirmisiniz?"

Konuşmak için ağzımı açmıştım ama dediklerini düşününce durdum. Haklıydı. Ben ona şimdi sakin bir yapım var desem ve sonra başka türlü bir tavır sergilesem bu güvensiz biri olduğumu gösterirdi. Güldüm sadece.

"Sanırım bende olduğum kişi gibi görünmek istiyorum."

"O zaman birbirimizi yaşayarak öğreneceğiz?"

Kalbim durdu sanki. Atmadığına emindim. Yada ben hissetmiyordum. Kavramak için gözlerimi birkaç kez kırptım.

"Benimle evlenmeyi kabul mü ediyorsunuz?"

Utandı birden. Yanakları kızarmamışdı ama gözlerini kaçırıyordu.

"Yaniii tabi bu şekilde sorunca insan utanıyor ama sizde istiyorsanız kabul ediyorum."

"Fakat benim hakkımda hiç bir şeyi bilmiyorsunuz? Namaz kılıyormuyum. Oruç tutuyormuyum?. İyi birimiyim. Kötü alışkanlıklarım var mı?"