Güçlü Okyanus

0.1

Uyandığımda hava hala karanlıktı ve arabadaydık. Arabada yabancı bir müziğin melodisini duyuyordum ama boğuktu. Annem ile babam önde bi konuşmaya dalmışlardı. Sağ tarafımda yatan sarı saçlı çocuk çok tanıdıktı. Bu sarı saçlı çocuk benim küçük kardeşim Umut ' un ta kendisiydi. Arbada hafifçe gerildim. Sanki saatlerdir uyuyordum. Telefonumu çıkarıp saate baktım. 04.30 mu?!!! Başım da şiddetli bir ağrıyla
- Günaydın millet! dedim annemle babamın arasından kafamı sokuşturarak.
- Günaydın prenses. Rahat uyudun mu?
- İyiydi ama başım çatlıycakmıs gibi hissediyorum. Baba yanında hap var mı?
-Bende yok ama annende vardır.
Bir umutla annemde şu lanet baş ağrısını giderecek bir hap olması için dua ederken anneme baktım.
Annem çantasına uzanıp içinden su ve bir hap çıkarıp ;
- Al bakalım. Belki az da olsa hafifletir. Bu arada kardeşin uyandı mı?
Sağ tarafa , kardeşim Umut ' un olduğu tarafa baktım çok masum görünuyordu. Tekrar anneme dönüp başımı hayır anlamında iki yana salladım ve annemin verdigi hapı ağzıma atıp suyu kafama diktim ve boğazımdan aşagıya kaymasına izin verdim. Su şişesini aşagıya indirmemle beraber annemin çığlını duymam ve bir araba farının gözlerimi kamaştırıp arabanın takla atması bir oldu. Sanki tüm dünyam tepe taklak olmuştu. Anneme, babama ve kardeşime seslenişlerim, annemin çığlıklarıyla birbirine karışırken yataktan fırladım.
Kazadan sonra bu rüyalar sıklaşmaya başlamıştı tekrar o geceyi yaşıyordum sanki. Kan ter içinde kalmış , dilim damağım kurumuştu. Yastığım sırılsıklamdı. Telefonumun saatine baktım 04.30 yine o uğursuz saatte uyanmıştım.
Yatakta hafifçe doğrulup gözlerimi ovuşturdum. Ayağa kalkıp mutfağa doğru yürüdüm. Kardeşim Umut 'un odaşının önüne geldiğimde bi an duraksadım. Odası boştu, kazadan beri... onu kurtaramamıştım. Tutmaya çalışmıştım ama...o artık yoktu. Geri gelmeyecekti. Asla! Bu düşünceden ne kadar nefret etsemde , kabullenmek zorundaydım. O ölmüştü. Arabadan ilk çıkarılan bn olmuştum daha sorna annem ve babamı kurtarmışlardı ama kardeşimi kurtaramadılar o çoktan ölmüştü. Onu o kadar özlüyordum ki. Bu düşüncelerim karşında odasının onünde daha fazla duramayacağımı anlayıp hızlı adımlarla mutfaga girdim su içip yine hızlı adımlarla - bu sefer odasına bile bakamadım çünkü bakarsam yine o ağlama krizlerini geçireceğimi biliyordum- odama girdim. Yatagıma uzanıp üstümü örttükten sonra kendemi bir daha aynı rüyayı görmeme umuduyla uykunun güvenli kollarına bıraktım.

Daha yeniyim ilk hikayem çok heyecanlıyım. İnşallah beğenirsiniz!!