TEK BÖLÜMLÜK HİKAYELER!

Çiçeklerin Dili "Kaderime Yolculuk"

Çiçeklerin Dili "Kaderime Yolculuk"

Yazan : Mermarid

Karakterler : Sümeyye, Joo sang wook, Can, birkaç kişi daha ...

Havanın rüzgarlı olmasını fırsat bilerek kendimi evden dışarıya atmıştım. Uzun zamandır içimde garip bir his taşıyordu. Ailemin yanında kaldığım için rahat bir nefes almaya ihtiyacım vardı. rüzgarın iliklerime kadar işlemesine izin veriyordum. Çünkü bu şekilde kendimi düşüncelerimden ayırabiliyordum.

Ağır adımlar ile ulaştığım sahil kenarında denizin dibinde gezinen denizanalarını izliyordum. İçimde ki garip his hala gitmemişti. Ne yapsam işe yaramıyordu. Sanki bütün hayatımı etkileyecek bir gelişme olacaktı.

Uzun zamandır mesleğimi yapmak için atanmayı beklememe rağmen hala bir gelişme olmamıştı. Bu da benim karamsar olmama neden oluyordu.

Aşırı duygusal bir yapım olması benim suçum değil. Duygularımı kontrol edememekte öyle. İzlediğim denizanaları içimde duygu patlamasına neden olmuştum. Rabbim neler yaratıyordu. Bu inancın bekçisi olmayı çok istemiştim ve bunun için her şeyi yapmıştım. Okulum bitti ve ben bir öğretmenim. İnancına önderlik yapabilecek bir öğretmen ama bunu yapamamak kalbimi sıkıştırıyordu.

Oturduğum taşın üzerinden kalkarak elime aldığım çakıl taşını denize fırlattığımda yüzüme değen küçük göz yaşlarımı elimin tersi ile siliyordum. Telefonun çalması ile elimi çantamın küçük bölmesine getirerek telefonumu çıkardım. Arayan okuldan en yakın arkadaşlarımdan biriydi. Ağlıyordu ama mutlu olduğunu söylüyordu. Oda benim gibi bir öğretmendi ve mesleği yapabilmenin bir yolunu bulduğunu söylüyordu. Başta heyecandan ne söylediği anlaşılmasa da sonunda öğrenmiştim. Bir vakıf ile gönüllü olarak yurt dışına çıkacaktı. İşte bu beklenmedik bir gelişmeydi ama onun için seviniyordum.

Saatler sonra eve gitmeye karar vermiştim. Eve girdiğim de annem bana bakarak ...

"Neredeydin, saatlerdir ortada yoksun?"

"Biraz dolaştım anne, bir şey mi oldu?"

"Hayır okuldan bir arkadaşın aradı ama sen olmayınca kapattı."

"Ee ne var bunda ...."

"Aslında seninle özel bir şey konuşacakmış. Seninle özel ne konuşabilir ki?"

"Ben nereden bileyim annecim ayrıca arayan kimdi ki?"

"Yanlış hatırlamıyorsam adı Can idi..."

"Can mı? Ama o burada değil ki..."

Annem ile konuştuktan sonra yukarıya odama çıkmıştım. Üzerimi değiştirdikten sonra yatağıma uzanmış Can'ın neden beni aradığını düşünmeye başlamıştım. Okulda fazla konuşmasak da iyi biriydi ve arkadaşları ile iyi geçiniyordu. Düşünceler ile uykuya daldığımda gece yarısı çalan telefon ile uyanmıştım. Derinden gelen bir ses ile gözlerimi aralamıştım ama kim olduğunu anlayamamıştım. Kesik kesik gelen sesten sonra telefonu kapatmıştım. Bu saatte kim arar diyerek baktığımda arayan numaranın yurtdışından yapıldığını fark etmiştim. Hızla yatağımdan doğrularak gözlerimi ovalamaya başlamıştım. Dakikalarca telefona bakmıştım. Artık sabaha kadar uyku girmezdi gözüme. Ne yapmalıyım bu saatte of canım çok sıkıldı. Kalkmış bilgisayarımı açarak her zaman ki gibi sıkıldığımda yaptığım şeyi yapmaya ve film izlemeye başladım.

Sabaha kadar izlediğim filmlerden sonra annem uyanmadan kalkmış ve masayı hazırladım. Taze ekmek alabilmek için dışarıya çıktığımda birinin beni takip etmeye başladığını fark edince ürkmüştüm. Adımlarımı daha hızlı atmaya başlamıştım. Eve geldiğimde nefesimin kesildiğini hissediyordum. Ama kapıyı kapatmam ile kapının tıklanması bir olmuştu. Korku ile elimi kalbimin üzerine getirdiğimde sanki maratona çıkmış gibi attığını fark etmiştim. Az önce yaşadığım korku ile kapıyı açtığımda hala titriyordum.