ညက လေရာင္မ႐ွိလို႔ ေမွာင္မိုက္ေနသည့္အျပင္ မိုးပါရြာေနသည္ ... လူသူမ႐ွိ တိတ္ဆိတ္ေနေသာ ေတာအုပ္ထဲမွာ ေသြး႐ူးေသြးတန္း ေျပးေနေသာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ... မိုးေရစက္ေတြ သူ႔ကိုယ္မွာရြဲနစ္ေနတာကိုလည္း ဂ႐ုစိုက္ပံုမေပၚ ... သူဂ႐ုစိုက္တာက တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာသူဆီက လြတ္ေျမာက္ဖို႔ ...
" အ !! "
မိုးေရေတြေၾကာင့္ လမ္းကေခ်ာ္ေနသျဖင့္ေျပးရင္း လဲက်သြားသည္ ... အက်နာတာႏွင့္ အေမာေဖာက္ေနတာေပါင္းၿပီး ဆက္မေျပးႏိုင္ေတာ့ ... လဲက်ေနရာကေန အလန္႔တၾကားနဲ႔ ျကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔ေ႐ွ႕မွာရပ္ေနေသာ မိုးကာဝတ္စံုနဲ႔လူတစ္ေယာက္ ... ထိုလူ႔လက္ထဲမွာကိုင္ထားတာ ဓားတစ္လက္ ...
" ငါ .. ငါ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ... ငါ့ ..ငါ့ကို မသတ္ပါနဲ႔ေနာ္ "
ဒူးေထာက္ႁပီး ခခယယေတာင္းပန္မိတာ သူ႔အသက္႐ွင္သန္ခြင့္ရဖို႔ပါ .. လ်ွပ္စီးတစ္ခ်က္လက္တာေၾကာင့္ မိုးကာနဲ႔လူရဲ႕ ေခ်ာေမြ႔ေနေသာ မ်က္ႏွာက ဖ်က္ကနဲေပၚလာသည္ ... ဒီေလာက္အျပစ္ကင္းစင္တဲ့ ႐ုပ္ကေလးက လူေတြကိုရက္ရက္စက္စက္ သတ္တဲ့လူသတ္သမားျဖစ္ေနမယ္လို႔ ဘယ္သူကထင္မွာလဲ .. လြန္ခဲ့ေသာ နာရီပိုင္းေလာက္ကအထိ သူကိုယ္တိုင္လည္းမထင္ခဲ့မိပါ ... ေအးစက္ေသာအျပံဳးက မ်က္ႏွာေပၚမွာထင္းေနသည္ ... သူ႔ကို ျပံဳးၿပီးၾကည့္ေနတာကိုက ေၾကာက္စရာေကာင္းသည္ဟု သူထင္သည္...
" ငါတို႔က ခ်စ္သူေတြမဟုတ္ဘူးလား .. မင္းပဲ ငါ့ကို ခ်စ္တယ္ဆို ..အဲ့ဒါဆို ငါ့ကိုသတ္စရာ အေၾကာင္းမ႐ွိဘူး .. ငါလည္း မင္းကို အရမ္းခ်စ္တာ မင္းသိ- "
" ေတာ္ ! "
ျပတ္သားစြာ ထြက္လာေသာ စကားသံေၾကာင့္ သူ႔ကိုယ္ဆတ္ကနဲ တုန္သြားသည္... ထိုႏႈတ္ခမ္းဖ်ားက ထပ္ထြက္လာမဲ့ စကားေတြကိုသူ႔စိတ္ထဲမွာ ေသလုနီးပါး ေၾကာက္ရြံ႔ေနမိသည္ ..
