Ένας Ωραίος "Μαλάκας"

παρτ 27 ❤

Ενιωσα ενα πονο στον ομο.. ανοιξα τα ματια μου.. και ειδα τον αλεξη να με κραταει με συλ νυφης και να με βαζει σε ενα αμαξι..

"ωρεε πουστη μου την ξυπνησα.. "
Ακουστηκε μια γνωστη φωνη

Η φωνη που αγαπησα

Ανοιγοκλεισα τα ματια μου γιατι δεν εβλεπα καθαρα.. αμεσως το αμαξι ειχε ξεκινησει και ο αλεξης καθοταν διπλα μου..

"αλεξη;"
Του ειπα και τα χερια μου πηγαν πισω απο τον σβερκο του.. ημασταν σαν της ταινιες..ειχα βαλει το κεφαλι μου στο στερνο του..και το ποδια μου ειχαν κατσει απαλα πανω στα δικα του..

ηταν σαν ονειρο εγω και αυτος αγκαλια... δεν με ενοιαζε τι γινοταν γυρω μου αρκει να με εχει αγκαλιά του..

"ροζυ θα σε παμε στο νοσοκομειο.."
Ολη αυτη ασφάλεια που ενιωθα διπλα του καταστραφηκε τρομαξα και σηκωθηκα απο πανω του

"Γιατι;;;"
Του ειπα και τον κοιταζα μεσα στα ματια..θεε μου ποσο μπορει να τον αγαπω..

"Περιμενα οτι θα γινοταν καλα η μεση σου αλλα δεν εγινε.. ενα κοκκαλο εχει φυγει απο τη θεση του..η ετσι νομιζω τουλαχιστον.."
Μετα απο αυτα τα λογια τα ματια μου άρχισαν να σταζουν έσκυψα το κεφαλι μου και ακούμπησα παλι στο στερνο του..

"εεε ροζυ;;"
Ακουσα να λεει και τα χερια του επιασαν το προσωπο μου και το σήκωσαν απαλα ωστε να τον κοιταω

"Γαμω την πουτανα μου παλι σε εκανα να κλαις;;;.σταματα σε παρακαλω.. "
Μου ειπε και τα δαχτυλα του σκουπισαν τα δακρυα μου.. αν και τα ματια δεν σταματαγαν να δακρυζουν..

"μπορω να σου σκουπιζω το δακρυα για παντα... εσυ θα κουραστεις να κλαις"
Με διαβεβαιώσαι και γελασε.. το ιδιο και εγω..ποσο γλυκας ειναι οταν θελει..

Αυτον τον ανθρωπο ερωτευτηκα και οχι αυτον που βγαινει με την αννα και τις φιλες της

"δεν με εκανες εσυ να δακρυσω..απλα να... ειναι.. που..ΦΟΒΑΜΑΙ."
του ειπα χαμηλοφωνα.. τονιζοντας λιγο παραπανω το φοβαμαι .

"εγω ειμαι εδω"
Μου ειπε και το προσωπο του ηρθε πολυ κοντα στο δικο μου.. οι ανασες του ηταν γρηγορες και βαθιες..ερχοταν ολο και πιο κοντα μου.. ενιωθα τα χειλη του ακομα και αν δεν τα ειχαμε ενωσει..εμεινα ακινητη εκανε την κινηση και με φιλησε.. μετα αρχίσαμε να φιλιομαστε σαν να μην υπαρχει αυριο.. μεχρι που το αμαξι σταματησε αποτομα και εκοψα το φιλι μας γιατι πεταχτηκα μπροστα και η πλατη μου ακουμπησε την καρεκλα..μια κραυγη βγηκε απο το στομα μου.. και τα δακρυα ξανα άρχισαν να κυλανε...

"ρε μαλακα νικολας προσεχε"
Φωναξε ο αλεξης και με εφερα κοντα του..

"Νικολας;"
Ειπα και ειδα το κεφαλι του νικολας απο τον καθρέφτη ..ουτε που ηξερα ποιος οδηγει..

Ούτε που με ενοιαζε

Με το φιλι του τα ειχα ξεχασει ολα

"Νικολας οι γονεις μου;"
Ρώτησα ανήσυχη

"χαλαρωσε ειπε η σια οτι ειστε μαζι.."
Μου ειπε και ανακουφιστηκα ..
Ο αλεξης βγηκε εξω και με πηρε στην πλατη του...η πλατη μου πονουσε παρα πολυ.. αλλα οσο ημουν με τον αλεξη δεν με ενοιαζε...μπηκαμε μεσα και κατευθείαν ηρθαν προς εμας τρεις νοσοκομες..

"τι εγινε; "
Ρωτησα γλυκα μια νοσοκόμα

" φερτε ενα καροτσι και μετα τα λεμε.."
Ειπε ο αλεξης και η μια εφυγε και μετα απο ενα λεπτο ηρθε με ενα κρεβατι που ειχε κατω ροδες..με ξαπλωσαν και η μια με πηγε μεσα σε ενα δωματιο..μετα ξανα κοιμηθηκα..

ηταν το μονο που μπορουσα να κανω για να μην ποναω..

Πωω εχω αρχίσει να με τρελαινω..εχω εμπνευση τι οχι;;; καλα δεν πειραζει ❤❤ενα ψηφουλινι γιατι ειστε αλητες ❤και σχολιο για γνωμες ❤❤