Love lane (One shot)

Love lane

This is a story of a fiction. Places, names, things and incidents are only AUTHOR's wildest imagination. Any similarity to an actual events places or person, living or dead is a coincidental type.

All rights reserved © FurLady

Plagiarism is a crime.

~First day of love~

Kanina pa ako na kaupo sa isang bench habang naghihintay sa bus na dumating at kanina ko na rin nahahalataan ang isang lalaki na patingin-tingin sa deriksyon ko, habang ako'y nagbabasa ng libro. Nakaupo rin siya isang bench sa kabilang kalsada lamang. I think, naghihintay din siya ng bus katulad ko, pero kanina pa dumadaan ang mga bus pero di parin siya sumasakay.

Yung way ng bus na papunta sa kanya ay sa south at ako naman ay sa north. Maya-maya lamang ay dumating na rin yung hinihintay kong bus at sumakay narin.

~Second day of love~

Nakita ko na naman ang lalaki sa kabilang kalsada kahapon. He was texting, i shrugged and started reading my book. Maybe it was a coincident that i saw hin again in the other side.

Nang may dumaang bus ay napatingin ako sa kanya. I didnt meant to look at him, it just his really beside the road. I caught him staring at me kaya iniba ko kaagad ang tingin ko at ganoon din siya. Bigla kasi akong na ilang sa pagtingin niya sakin.

Another bus came at sumakay na rin ako. I took a look one last time to him, and gotcha! He was staring at me again.

Hindi katagalan ay may dumaan namang bus sa kabilang kalsada, nakita ko pa siyang sumakay bago tumulak yung bus. He's handsome tho he's kinda weird. Napangiti na lamang ako sa aking isipan.

~Third love day~

Late na natapos ang klase ko.
Pagdating ko sa bus lane ay marami na ring tao. Wala na din space ang dalawang bench at maramirami narin ang nakatayo. Di narin tuloy ako nakaupo.

Napatingin ako sa kabilang kalsada. As usual nandoon na naman siya, nahuli ko pa siyang nakataas ang camera niya.

Hindi ko alam kong ako ba ang kinukuhanan niya o ang mga katabi ko? Pinabayaan ko na lamang at nakisisik na lang mga tao. Ayokong magassume no.

Hour past at unti-unti narin nababawasan sa wakas ang mga tao na hanggang ako nalamang ang natira sa bench. I looked up the sky and its already dark. I heard a camera clicked at agad akong napatingin sa kabilang kalsada. Hes going so far at ang creepy niya na. Nang makita niya akong nakatinginsa kanya ay agad naman siyang nagpanic at itinago ang camerang hawak niya. Tumingin muna ako sa paligid at kumuha ng bandpaper at marker sa bag ko.

May sinulat ako doon at itinaas ito para ipakita sa kanya. "Hey, bakit mo ako kinukuhanan ng litrato, don't you know that i can report you to the police."  nang makita niya yung sinulat ko ay agad na naman siyang nagpanic habang kumukuha ng bondpaper at marker sa bag niya.

"Im sorry for taking pictures of you without your permissions. It's just, i cant help myself to captured the perfect view."  napanganga naman ako sa sagot niya. I dont expect that answer from a creepy guy. Maybe he's not that bad.

Hindi ako nakasagot at mabuti na lamang ay huminto yung bus sa harapan namin. Agad akong sumakay at napangiti na lamang. Am i getting weird too.

~Forth love day~

Days goes by at ganun lang parati ang ginagawa namin, sulat lang sa papel ang conversation at naging magkaibigan kami dahil doon. Yun ngalang parang magkaibang mundo kami. Kahit na sinabi ko sa kanya na pumunta na lang siya dito para maayos yung paguusap namin pero sabi niya masmaganda daw pagganito lang yung paguusap atleast kahit papanu hindi kami mahihiya. Pero kahit ganun, atleast hindi kami mababagot sa kahihintay ng bus.