MONSTER (L.S)

Chapter 16

"Çok saçma geliyor diymi...?" Alaylıca güldü Louis. Kuzeni ona tuhafça baktı. "Hayır," Dedi Molly. "Gelmiyor. Çünkü bu zaten saçma!" Ayağa kalktı oturduğu yatağın ucundan. "Sen-sen ne sacmaliyorsun?!" Louis kendini biraz geri çekti. Fazla bağırtıdan başı sızlıyordu. "Louis..." Dedi Zayn metanetle. "Gerçekten," Dedi derin bir nefes alırken. "Gerçekten gelmek istemiyor musun?"

"Hayır..." Dedi çocuk gözlerini yumarak. "Bilmiyorsunuz Zayn... Nasıl olduğunu? Aynı sahneyi yaşarken ne hissettigimi? Nasıl tekrar tekrar oldüğümü? Hiç bilmiyorsunuz..."

"Yanında olabilirim Lou..." Diye konuşmaya devam etti esmer. "Jay'i ararız. Bişey söylemeyiz. Doncester'a geri dönersin. Hatta istersen ben bile gelirim... Hadi ama Lou... Onu görmek zorunda değilsin.."

Yumruklarını sıktı Harry. Kapıya yakın bi yerde o üçünü izliyordu. Daha doğrusu Louis'i. Izin vermezdi. Hayır... Louis onla kalacaktı. Bu kadar basitti. Hem ufaklıkta onu istiyordu. Yani... Gitmek istemiyorsa ona istiyor demek ti, değil mi? Bu düşünce onu aniden tatlı bi karın ağrısı vermişti... Sanırım buna mutluluk deniyordu. Mutlu olmuştu çocuğun bu istediğinden... Ama şu rüyalar... Neydi ki onlar Louis onla kalmayi seçecek kadar korkmuş ve çaresizdi?

"Zayn...," Sıkıntılı bir nefes verdi çocuk. "Çok yorgunum... Ve.. Biraz uyumak istiyorum." Başını kaldırıp yeşil haleleri yenen ve baskın olan Ela gözlere baktı... Herşey suan uyumaktan ibaretti onun için... Herşey... Ve ya.. Bi çok şey...

"O haklı beyler ve bayanlar," Diye hak verdi Justin. "Yorgun ve dinlenmeli. Aşağı inelim ve birer yetişkin gibi konuşalım." Gemma başını salladı. "Kesinlikle. Herkes dışarı."

"Louis...," Molly hiç bişey doymamış gibi Louis dikti gözlerini. "Ya burdan benimle çık ve bu herifin uzakta huzurlu ol... Ya da... Hoşçakal..."

Güldü Louis. Son haftalarda gülme anları çok sahteydi, tıpkı bunun gibi. "Beni bırakmaklamı tehdit ediyorsun Molly?"

Kız başını 'hayır' anlamında salladı. "Seni seviyorum ve kardeşimi böyle bi psikopatın eline bırakmak istemiyorum."

Louis'de gözlerini kıza dikti. "Benim şanssızlıgım Mo... Kabuslarımı gerçekleştiren kişi onları görmemi engelliyor... Şimdi düşün... Nasıl bi mahkümluk bu...?"

"Gidelim Boo..."

Başını eğdi çocuk.

"Harika. Cidden çok harika!" Son hızla odayı terk etti Molly, son anda Harry'ye yaptığı uyarıyla. "Bitecek Styles. Nasıl başladıysa... öyle bitecek!"

➖➖➖

Bi hayat nasıl biterdi?

Molly sinirle odadan ayrıldıktan sonra Louis sakinca çarşafın altına girdi ve herkesin yavaşça odadan ayrılmasını dinledi.

Düşündü; Bir hayat nasıl biterdi?

Louis'in psikolojisi bozuktu. Bunuda onun duşüncelerini okuyabilen herkes anlardı. Anlıyordum.

Yatakta doğruldu ve ayaklarını aşağı sarkıttı. Yanı başındaki komidindeki dijital saate baktı.

02:26 am.

Yataktan kalktı ve duvara gömülü olan dolaba gidip içini açtı. Çoğu gömlek ve siyah pantolonlardan oluşan kıyafetler vardı. Kafasını aşağı eğdi bi kaç bot gördü. Hadi ama, kendi ayakkabıları nerdeydi?

Eliyle kıyafetleri biraz geri itti ve-işte ordaydı! Siyah Converseleri. Onları eline aldı ve yatağa oturarak ayağına geçirdi. Büyük odadan koridora çıktı ve merdivenlerden aşağı indi yavaşça.