Soğuk Mavi

7-Ali ☾

''Zorluyorum Ali ne yaparsın? Yoksa yine mi öpersin?'' dedim bir adım daha yaklaşırken. Aramızda sadece santimetreler vardı. Gözlerimi gözlerinden bir an olsun ayırmıyordum. Mavileri alev alev yanıyordu. Daha sonra bakışları dudaklarıma kaydı.  

Ardından beklemediğim bir hareket yaparak sert bir şekilde yanağıma tokat attı.

''Sen kendini ne sanıyorsun kızım. Sarhoştum ve seni kullandım. Büyütme şu öpme mevzusunu bu kadar.'' dedi tükürürcesine ardından kolumdan sertçe tuttu ve kapıya doğru sürüklemeye başladı. Gözlerimden yaşlar süzülmeye başlamıştı bile. Hızlı adımlarla evin çıkış kapısına doğru yürüdük. Kapıyı açtığında tenimle temas eden soğuk hava yanağımın acısını biraz da olsa azaltmıştı. Arabanın önüne geldiğimizde Ali sert bir bakış attıktan sonra sürücü koltuğundaki yerini aldı. Ardından bende ön koltuğa bindim. Ali ise o sırada arabayı çalıştırdı ve hızlı bir şekilde sürmeye başladı.

''Sen çok olmaya başladın. Biraz serbest bıraktık diye saçma saçma davranışlar sergiliyorsun.'' dedi Ali gözlerini yoldan ayırmadan. Sessiz kaldım. Bana vurması zoruma gitmiyordu. Sonuçta adam beni öldüreceğini söylemişti. Bunu duymuştum.

''Artık seninle şahsi olarak ilgilenmeme gerek yok, yardımcılarım olacak. '' diye devam etti hala ciddi ifadesini korurken. Gözlerimi devirdim. Bir kişiyle baş etmek bile beni bu kadar yıpratmışken başkaları? Korkuyordum. Hemde çok fazla.  

Ortamda sessizlik hakimdi. Bakışlarım Ali'yi buldu. Direksiyonu sıkıca kavramış büyük bir ciddiyetle araba kullanıyordu. Yan profilden ne kadar da yakışıklı görünüyordu. Yok ya da vazgeçtim, çirkin ya. Gerçekten, şu biçimli minik burnuna, uzun kirpiklerine, dolgun dudaklarına, sarı sakallarına bak.  Böyle erkek mi olur, barbie bebek gibi. 

İçimde bir yerlerde saklanan Selin bir anda ortaya çıkıverdi.  Taş gibi çocuk kızım, bundan iyisini mi bulacaksın.  Gözlerimi devirdim. O beni öldürmek istiyor, gidip çocuğun dudaklarına mı yapışayım gel benim ol diye?  Kahkaha ile karşılık verdi iç sesim.  Aklını kullansan biraz, onu elde etmek hayatını kurtarır. 

Düşünceler beynimi meşgul ederken yaptığım şeyin saçmalığını fark edip kendime güldüm. Kendi kendime konuşuyordum. Gerçekten deliriyor olmalıydım. 

Düşünceler tekrar beynime hücum ederken tek kaçış yolu olan uykuyu seçtim ve kendimi uykunun kolları arasına bıraktım.

❄

Ali...

''Yoldayım geliyorum. Kız yanımda. Etraf temiz değil mi?'' dedim düz bir şekilde. Etrafın temiz olması önemliydi. Zafer'in her yerde bizi aradığını biliyordum. Adamları peşimizdeydi ve olabildiğince hızlı şekilde dağ evine varmamız lazımdı. 

''Temiz abi. Yaklaşınca haber ver bir kez daha kolaçan edeyim etrafı.'' dedi Savaş. Ardından telefonu kapatıp ceketin iç cebine koydum. 

Bakışlarım ön koltukta uyuyan Selin'i buldu. Minik bir kedi yavrusu gibi koltukta kıvrılmış uyuyordu. Sağ yanağındaki kızarıklığı görünce kendime küfrettim. Böyle olmasını kendi istemişti. Sinirlenince ne yaptığımı bilmiyordum. Öfke problemim vardı.