🔞 I'm His Private Property [UNDER EDITING]

Chapter 28

Chapter 28

Debbie's POV

"I know your avoiding me." Paguumpisa ni archie sa usapan namin.

Nagpakawala naman ako ng buntong hininga ngunit di kumubo. Tangging pagiwas lang ng tingin ang ginawa ko. Dahil Alam ko iyon ang itatanong niya sa akin.

"Debbie. I'm sorry if i did wrong to you."

"Hindi. . . Wala kang kasalanan. Ako dapat ang magsorry dahil sa pagiwas ko sayo. Gusto ko lang talaga lumayo sa mga taong. . . may kinalaman kay xander. Pasensya na kung nadadamay kita. Nakalimutan kong marami ka na palang naitulong sa akin." Sagot ko.

Ang dami ko ng nagawang mali. Hindi ko na napapasing pati ang mga taong naging mabait sa akin nakakalimutan ko na. Gusto ko lang naman makatakas sa lahat, sa problema. . . kay xander.

Ginagap ni archie ang mga kamay ko. Muli naman akong napabaling sa kaniya. "It's ok, if sometimes, you need to be alone. Pero andito lang ako. Tutulungan kita. I know sooner or later. Mangyayari ito."

"Talaga?" Malungkot na tanong ko. Tumango naman siya.

"Sorry."

"Sana inisip kong mabuti ang lahat ng ito, bago ako sumama sa kaniya." Naramdaman ko ang pagagos ng luha sa pisngi ko hanggang pumatak iyon sa mga kamay ni archie na nakahawak sa akin. Tumayo siya sa pagkakaupo at lumapit sa akin tabi at saka niya Marahang hinagod ang likod ko.

Kailan ba ang huling beses na may gumawa nito para sa akin? Hindi ko na maalala. Nakakatawa lang dahil sa ibang tao ko pa uli ito naranasan, dahi yung taong minahal ko, sinaktan lang ako.

"Dapat pala, gumawa na ako ng paraan para malayo kita sa kaniya. You know. . . uhm. . ." tila nagdadalawang isip ito sa kung ano mang gusto niyang sabihin sa akin. Napatingin din ako sa kamay niyang nakahawak sa akin nang humigpit iyon.

"Archie. . ."

"I know its wrong timing to say this but. . . when i first saw you in my hotel garden. . . you change everything around me. I think. . . i think i like you, debbie."

Wala sa sariling napauwang ang bibig ko sa narinig at saka ako dahan dahang napatuwid sa pagkakaupo. Iniisip kong nagbibiro lang siya sa pagkakasabi nun, ngunit nanatili lang niya akong pinagmasdan ng seryoso.

Hindi ko inaasahang magsasabihin siya ng ganito sa akin. Bakit ngayon pang may malaki akong problemang pinagdaraanan?

Dahil sa kalituhan, hindi sinasadyang nahila ko ang pagkakahawak niya sa aking kamay. hindi rin ako makatingin sa kaniya ng deretso.

"Uhm. . . archie, a-ano ba yang pinagsasabi mo?"

"Alam kong maguguluhan ka. Pero hindi ko naman sa inubliga na mahalin mo ako agad agad. I just wanted to show how much i like you. And i willing to help you to forget xander. Wag mo rin sanang isiping kinukuha ko ang pagkakataon na to para mapalapit sayo. Debbie, you're very special for me. i don't know how pero handa akong gawin ang lahat kung anong magpapaligaya sayo."

Mas lalong nalito ang isip ko sa mga pinagsasabi niya. Hindi ko na alam kung ano pa ang pwede kong isagot. Ang tangging naglalaro lang sa isip ko ay Bakit wala akong maramdamang kakaiba tuwing sasabihin niyang gusto niya ako at tuwing hahawakan niya rin ang mga kamay ko? Parang ayaw tanggapin ng bahagi ng puso ko ang mga katotohanang iyon, at hinahanap kung ano talaga ang tinitibok nito.

Pumikit ako at sunod sunod na umilig. Kaibigan. Yun lang ang nararamdaman ko kay archie. Wala ng iba. At kahit utusan ko pa ang sarili kong mahalin siya, magiging unfair parin para sa kaniya.

"Archie, sa tingin ko ikaw an---" agad niyang inilapat sa labi ko ang hintuturo upang pigilan ako sa pagsasalita. Lumipat din ang tingin niya duon bago dahan dahan ding inalis ang pagkakapatong ng daliri niya.

"Sabi ko na sayo, hindi kita minamadali. Maghihinta ako until you realize, xander doesn't deserves to your tears."

Kung ganun nga lang kadali. Ilang beses ko ng pinapamukha sa pasaway kong puso na hindi ko na dapat iniiyakan si xander pero hanggang ngayon di pa rin ako nadadala. Napaka imposibleng paniwalaan ang mga sinasabi ni archie.

"Please, debbe. I won't hurt you." Muli niyang hinigpitan ang pagkakahawak sa aking kamay. Wala akong naisagot at nanatili lang tikom ang bibig.

***

Xander's POV

"Bro, are you ok? You're acting like your not existing here. Tignan mo yang kasama mo, mukhang kanina pa di maipinta yung mukha." Mahinang bulong sa akin ni erico nang marahan niya akong sikuhi. Nasa loob kami ng sinehan pero ang utak ko kanina pa naglalakbay.

"Don't mind her. Hindi ko naman siya inubligahang sumama rito. And besides, she's your friend not mine. you brought her here. remember?"  Saad ko. but He just only gave me a grin.

"I thought it will help. Naisip ko lang na baka kailangan mo niyan. Ikaw naman kasi, you ditched, debbie without any explanation. Akala nga namin tumino ka na talaga pagdating sa babae after what happen to kata---"

Before he end what he planing to say, i quickly glanced at him with a narrowed eyes. But he just shruged his shouder and smirked again.

"Assh*le!"

"No, i'm not. . ." Ibinaling niya ang paningin sa malaking screen at pinagpatuloy ang sinasabi. ". . . You are, xander. You still making yourself a fool. . . Don't you remember the last time that we had fight? When i was told you that i saw her with another man? Ang sabi mo sa akin oras na siraan ko siya uli sayo, kalilimutan mo ang pagiging magkaibigan natin. Ang sakit mo pa ngang manaka nun." He said while chuckling.

Hindi naman ako umiimik sa kinauupuan. Patuloy namang nasa screen ang mga paningin namin.

"You know, xander. It's ok to be a fool sometimes. But just think of it. You barked with a wrong trees. Napaisip din ako sa umpisa kung bakit biglang nawala si debbie sa buhay mo. Bro. It's still all about katarina, right?" Aniya at tumigil. Hinihintay niya marahil ang isasagot ko. Ngunit nanatili parin akong tikom kaya muli siyang nagsalita.

"Oo. sa umpisa nagduda rin kami sa kaniya. But debbie is a nice woman, Napatunayan ko yun. Kaya hindi ko alam kung bakit ginusto mo siyang gantihan sa nagyari kay katarina."

Walang ano anong napalingon ako sa kaniya dahil sa narinig. Lumingon din siya sa akin.

"Don't bother to ask me how could i found out. Because in the first place, You all just want is to take a revenge. Bakit, xander. Ano bang naging kasalanan sayo ni debbie?" Muli niyang tinutok ang paningin sa harap. "Nilalamon ka na ng maling galit. Pati ang ibang tao, nadadamay mo na. But you can't deny that you had fall for debbie. Alam kong baduy at wala sa itsura ko ang magsasabi ng ganito, pero dahil parang kapatid na ang tingin ko sayo Ayokong pagsisihan mo sa bandang huli ang lahat ng to, xander. But of you won't listen bahala ka na." Bigla siyang tumayo sa pagkakaupo at yumuko sa akin. Agad namang sumunod ang babaeng katabi niya at ang babaeng nasa tabi ko.

"Babe, saan ka pupunta?"

"I'm sick of that movie. Maghahanap ako ng pwedeng pagkainteresan."

"I'm going with you."

"Me too."

"Then common, let my friend here. Sa pagkakaalam ko kasi, he like that kind of crap." Yun lang at umalis na silang tatlo at hinayaan akong magisa. Ngunit kahit nasa malaking screen nakaturok ang aking paningin. Hindi naman tumitigil sa pagtakbo ng isip ko sa mga sinabi sa akin ni erico.

"Me? inlove with her. That's a bullsh*t!!!"

--