BU KİTAP 2016 YILINDA YAZILMIŞ BİR KİTAPTIR VE DÜZENLENECEK KISIMLARI BULUNMAKTADIR. HABERİNİZ OLSUN :)
KEYİFLİ OKUMALAR!
Her hikayenin kendine has bir başlangıcı vardır ve bu başlangıç her hikayeyi özel kılar. Kimi hikayeyi başlangıcı yüzünden seversiniz ve kimi hikayeyide başlangıcından dolayı sevmeyip okumadan bırakırsınız.
Şimdi seveceğiniz ve her anında heyecanı, aksiyonu, komediyi, dramı karakterlerle birlikte yaşayacağınız bir hikayeye başlıyorsunuz. Buna hazır değilseniz şimdi hikayeyi okumayı bırakıp geri tuşuna basabilirsiniz.
Hikayeye başlama tarihinizi buraya alayım lütfen.
Hazırsanız şimdi başlıyorum.
[BU KİTABIN DEVAMI DREAME UYGULAMASINDA YAYINLANMAKTADIR. MAHZEN İSİMLİ KİTAP İSE WATTPAD ÜZERİNDEN YAYINLANMAYA DEVAM ETMEKTEDİR.]
Hayatımın başlangıcı dram dolu olduğundan en baştan değilde ortasından başlayacağım.
"Alev koş! Pelin'i aşağıda
gördüm!"
"Oha nerde lan?"
Çantamı hızlıca kapıp montumu elime aldıktan sonra okulun merdivenlerinden aşağıya uçtum. Allah ne verdiyse yardırdım. Normalde tembelliğimden olsa gerek 2 dakika 25 saniyede Garfield edasıyla bitirdiğim merdivenleri bu sefer Sonic olup 37 saniyede inmiştim. Bu da rekorlar kitabına girebilmeliydi bence.
"Nerde o? Kaçtımı yoksa?" diye söylenirken görüş alanıma girdi. Buraya gelmesi gerçekten çok büyük bir cesaretti. Gözlerimi kısıp ona baktım. Arkadaşlarıyla gülüyordu sürtük. Birazdan götüyle yüzü yer değiştirecek biri olmasına rağmen güzel kahkahalar atıyordu.
Ne diyim, son gülen iyi güler. Bundan sonra götüylede iyi gülebilirdi.
Kötü kız kahkahası atmamak için kendimi zor tutarken gözleri gözlerimi buldu. Gülüşü yüzünde soldu. Bir iki adım geri gidip kaçmaya başladı. Onun benden asla kaçamayacağını adım gibi biliyordum. Peşinden koştum.
"Kaçamayacağını bildiğin halde kaçma korkak!"
Etraftaki meraklı gözler beni bulurken benim ellerim de 30 saniye içinde Pelin'in saçlarını buldu.
Sesimi inceltip "Ama kaçarsan sorunu çözemeyiz tatlım." diye yapmacık yapmacık konuştum ve tokadı geçirdim.
Etrafımızda koca bir çember oluşmuştu. Ben onu döverken sadece izliyorlardı. İzlemek dışında birşey yapamazlardı ne de olsa. Bunu herkesin bilmesi şuan Pelin'i dövmemden daha güzel birşeydi. Şaka yaptım tabiki de değildi. Çünkü hak eden birini dövmek benim için dünyadaki en güzel şeydi.
"Sen kimsin de arkadaşımın sevgilisini ayartıyorsun ha?" deyip tokat darbelerime devam ettim. Berra'nın sevgilisini ayartmıştı. Suçlu olduğunu biliyordu. Darbelerime karşılık çığlık atmaktan başka hiçbir şey yapamıyordu.
Zaten yapamazdı. Bunu düşününce bir an sırıttım.
Bendeki ego da tavan yalnız.
"Kendini ne zannediyorsun sen? Bunun yanına kalacağını mı sandın?" dedikten sonra bu sefer yumruk attım. Aslında bunlar hafif yumruklar ve tokatlardı. Ringdeyken karşımda olsaydı çoktan haşat olmuştu bile.
O benim arkadaşımı ağlatamazdı. Berra'yla sevgili olduklarını bile bile gidip çocuğu ayartamazdı. Bunu düşünmek beni daha çok sinirlendirdi.
Bir süre sonra bayağı hırpalamış olmalıydım ki sinirlerim yatışmaya başladı. Son kez saçından tutup yüzünü yüzüme çevirdim.
"Eğer bir daha seni Serkan'ın yakınlarında görürsem daha fazlasını yaparım. Sen daha hiçbir şey görmedin tamam mı? Ayağını denk al sürtük!"
YOU ARE READING
DÖVÜŞÇÜ
Teen Fiction'Ben Ateş'im, o da Alev. Hangimiz daha çok yakıyoruz belli değil ama yandığımız kesin.' Diğer tüm hikayelerden farklı bir hikaye bu. Kız masum değil. Adam umursamaz değil. Aralarında çekim var ama bunun adı aşk mı ki? Asi, haksızlığa boyun e...
