Ik heb een hoofd vol woorden
Ze buitelen over elkaar heen.
Soms vallen ze uit mijn mond.
Dat gat in mijn gezicht.
Wat gek, eigenlijk.
Een gat in je gezicht
waaruit klanken dansen.
Wat heeft dat nou voor zin?
Toch blijven de woorden stromen.
Als onzichtbare koorddansers
lopen ze lichtvoetig
met vaste tred je oren in.
Daar rijgen ze een ketting,
die jij in jouw hoofd bewaart.
Zo heb ik het gat
tussen jou en mij gedicht.
