Ταξίδια στο Παρελθόν - Σκοτεινές Διαστάσεις

Κεφαλαιο 2

Ρόους - Λοιπόν, τι πρέπει να κάνω τώρα;

Έϊντεν - Θα σε ξεναγίσω στους τόπους, και θα σου πω την ιστορία τους.

Η Ρόους τον ακολούθησε και τον άκουγε με προσοχή. Καθώς προχωρούσε ένιωθε ένα κρύο να την διαπερνά,

μια περίεργη αίσθηση, κάτι που δεν εξηγώταν...

-Εδώ Ρόους, από την αρχή της φαντασίας δεν γεννήθηκε ποτέ το φώς, εδώ οι άνθρωποι δεν έχουν θρησκεία, ούτε τόπο

να χαρούν, δεν ξέρουν τι είναι η ευτυχία.

Ρόους - Έγινε πόλεμος εδώ;

Έϊντεν - Περίπου, απλώς ήρθε η μέρα και η ώρα που το σκότος θα "γέναγε" τα παιδιά του.

Η Ρόους ανατρίχιασε. Σκεφτόταν διάφορα.

Ρόους - Αφού τότε η ευτυχία δεν υπήρχε, ποιά ήταν τα χρώματα αυτού του σύμπαντος;

Ο Έϊντεν σταμάτησε και την κοίταξε.

Έϊντεν - Είσαι έξυπνη, σοφή ερώτηση. Όταν λοιπόν αυτός ο κόσμος ήταν ζωντανός, υπήρχαν σκοτεινότερα χρώματα από το μαύρο.

Βλέπεις ποτέ δεν υπήρχε το κίτρινο γιατί δεν υπήρχε ο ήλιος, δεν υπήρχε το μπλέ γιαίι δεν υπήρχε ο ουρανός, ούτε η γαλανή θάλασσα,

δεν υπήρχε το πράσινο γιατί δεν υπήρχε γρασίδι. Τα λουλούδια σε αυτόν τον κόσμο είναι μόνο τριαντάφυλλα κατακόκκινα, τουλάχιστον σε αυτά.

υπάρχει χρώμα και μας έδινε ζωή. Τώρα ποιά όμως όχι σε έμενα..

Ρόους - Δηλαδή η κατάθλιψη βασιλεύει.

Έϊντεν - Ναι.

Ρόους - Και τώρα τα "παιδιά" του σκότους, που βρίσκονται;

Έϊντεν - Στις ανθρώπινες ψυχές, εκεί ανήκουν.

Η Ρόους έμεινε σιωπηλή.

Καθώς περπάταγαν άρχισε να βρέχει βαριά και να χτυπούν αστραπές.

Ρόους - ωχ, πρέπει να κρυφτούμε.

Ξαφνικά ο Έϊντεν γούρλωσε να μάτια του και άρπαξε την Ρόους από το χέρι και έτρεχαν.

Ρόους - Τι έγινε!;

Απ'τα μάτια του Έϊντεν η Ρόους αισθανόταν ότι κάτι δεν πάει καλα.

Την οδήγησε σε ένα απομονωμένο  μέρος, σαν υπόγειο.

Ρόους - Τι συμβαίνει;

ΈΪντεν - Δεν θα μας βρούν εδώ..

Ρόους - Ποιοι;

O Έiντεν έβαλε το αυτί του στην πόρτα και άκουγε προσεκτικά.

Η Ρόους έμεινε ψύχραιμη και περίμενε.

Μετά απο λίγα δευτερόλεπτα ακούστηκαν βήματα έξω, και απο το παραθυράκι πρόσεξαν κατι

ανθρώπους ντυμένους με μαύρες ρόμπες να κρατάνε σπαθιά.

Ρόους - Ποιοι είναι αυτοί; κακοί φαίνονται.

Έϊντεν - Είναι απελπισμένοι νεκρομάντες.

Ρόους- Τι θες να πείς;

Έϊντεν - Είναι άνθρωποι που έχασαν την οικογένεια τους, θέλουν να τους φέρουν πίσω.

1 λεπτό σιγή..

Έϊντεν - Μπορούμε να βγούμε.

Βγήκαν απο το υπόγειο και ο τόπος δεν ήταν οπώς ηταν όταν ήρθαν. Είχε αλλάξει. Ο δρόμος ηταν γεμισμένος με κατακκόκινα τριαντάφυλλα.

Η Ρόους ενθουσιάστηκε.

Ρόους - Μα πώς;

Έϊντεν - Το σκότος μπορέι να τα αλλάξει όλα..εξάλλου είσαι σε μια φανταστική διάσταση..

(Εδω τελειωνει το κεφαλαιο 2)