Ταξίδια στο Παρελθόν - Σκοτεινές Διαστάσεις

κεφάλαιο 12

Ρόους - Ποιός είναι εκεί;

Φώναξε δυνατά η Ρόους αμέσως που σηκώθηκε. Αλλά καμία απάντηση.

Περπάτησε αργά προς εκεί που ακούστηκε ο περίεργος δυνατός ήχος.

Άρχισε μέσα της να μεγαλώνει σιγα-σιγα άγχος όπως πλησίαζε, και το μενταγιόν της άρχισε να λαμπιρίζει. Πίστευε πως πάλι θα μεταμορφωθεί σε απάνθρωπο πλάσμα.

Τότε η Ρόους πάγωσε. Αντίκρισε μια λευκή φιγούρα στη γωνία της αίθουσας με κόκκινα μάτια όπου κοίταζε την Ρόους με κακό ύφος.

Ρόους - Ποιός είσαι;

Τότε το φάντασμα εξαφανίστηκε.

Ποιά η Ρόους ήταν μπερδεμένη με όλο αυτό. Αναρωτήθηκε τι να ήταν αυτό το στοιχειό και αν πράγματι η βιβλιοθήκη η μάλλον όλος αυτός ο πύργος ήταν στειχιωμένος, και όλα αυτά ήθελαν να της δείξουν κάτι.

Ύστερα από αυτό έφυγε από την βιβλιοθήκη και συνέχισε προς στον δεύτερο όροφο. Οι όμορφοι ψαλμοί είχαν πλέον σταματήσει και κρατιόταν μια ανατριχιαστική ηρεμία σε όλο το περιβάλλον.

Ο δεύτερος όροφος δεν είχε τίποτα ιδιαίτερο, ήταν απλά κάτι σαν αποθήκες που μύριζαν άσχημα και όλη η αίθουσα μέσα ήταν σαν καμένο. Έτσι συνέχισε για τον τρίτο όροφο.

Στον τρίτο όροφο η Ρόους αισθάνθηκε βαριά ατμόσφαιρα και ένιωθε πως δεν μπορούσε να συνεχίσει άλλο. Δεν ήταν καθόλου κουρασμένη, απλά αυτή η παράξενη ησυχία την άλλαξε κατά κάποιο τρόπο.

Στο δωμάτιο αυτού του ορόφου ήταν εντελώς άδειο, ούτε παράθυρα, απόλιτα τίποτα. Ένα πράγμα που τρόμαξε την Ρόους ήταν ένα δυνατό βουητό που μάτωνε τα αυτιά.

Ρόους - Ααα...τα αυτιά μου..

συνεχίζεται...