Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Lisede,sınıf odasında en arka yerlerden birinde oturmuş düşünüyordum. Evet,dünkü olaylar. Ve bu gün,hayatımın karmakarışıklığı. Hiç de karmakarışık değil aslında,abarttım. Bir az kafam karışık,malum olaylardan dolayı. Sonuçta ölümüne aşık olduğum adamla öpüşdüm, fakat ona sorsalar belki hatırlamaz öpüşdüğünün ben olduğumu. Saçma değilmi? Bu aşkı dünyada her şeyden önemli yapan şairler değilmiydi ? Soralım benim yaşadığımı onlara. Ne derler ki? Aşk derler tabii ki de. Amma çok saçma aşk değol mi bu ? İşde sorumlusu Can... Neden kızgınım ona. Sonuçta sarılıp ,öpüp ,ilanı aşk edeceği yoktu. Ah Can,Can. Bu isim belki de her kesden çok onda duruyordu böyle,güzel,şık, etkileyici... Can hayatımın anlamı olan , ama hiç bir yerinde olamayan biriydi. Cana öyle uzak bakmak,öyle uzak durmak hepsi benim kafam için kabullenmiş bir teoremlerdir. Bilmiyorum,hiç Canla yakın olacağımızı,öpüşeceyimizi hatta rüyamda bile göremezdim. 0 kadar uzakti ki,hep de öyle uzak olucağını düşünürdüm. Ben hep sonu mutlu düşünmezdim. Amma mutlu sonu kim isdemez ki ?! Kabullenmişdim,ben ne kadar kendimi güzel görsem de,Canın bana bakmayacağını kabullenmişdim. Yıllar geçicek benim hayatımda universite, iş, çoçuklar ve kocam ve bazı deyişiklikler olucak. Cansa kalbimde,derinliklere gömdüyüm biri. Bilmiyorum, belki de lise hatıralarımı süsleyecek... O zamanlarda Can derken kalbime,titreyecek mi yine o isim için? Ya çıkarıb önüme koyucakmı şu suratsiz,sevimsiz olan ama beni çok etkiliyen Cani. Bilmiyorum. Bazen hayatımızda hiç tanımadığımız ama tanışdığımız birileri vardır. Önemsemeyiz onları,ki eğer önemsersek onların hayatımızda tutdukları yer ve bizim onların hayatındakı yerimiz değişir. Belki de bazılarını önemsersek bile değişmez yerimiz,çünki karşılığında yine önemsenmeyiz,mesela Canla ben gibi. Ben alışmıştım,Cana uzakdan bakmaya,alışmıştım Canı hiç tanımadan Canla tanışmamıza. Belki sınıfa girince herkese selam verip yerine geçerken, benim de dudağımın altından selam vermemi ki,bunu Canla selamlaşmak düşünürdüm. Hoca bişey derken,Can şaka yapıp her kes güldüğünde Canla şakalaşdığımı,ya da bi yerlere toplansak aynı yerdeyiz diye Canla birlikde geldiğimi,okuldan çıkarken Can karşımda gidiyor ve ben koşarak Canla aynı anda kapıdan dışarı çıktığımızı, nebileyim her ne olursa olsun Can etrafımdaydıysa, ben onunla olduğumu düşünürdüm. Sonuçta aynı ortamdayız ve aynı havayı çekiyoruz. Can... Şimdi beni öpdü ve bilmiyorum,kendime çok kızgınım,ama yıllardır da hayranım Cana. Bunun olmasını da beklemiyordum,ama iyiki de oldu dedim . Tabi ki de benim için bunlar toz pembe hayaller,belki de Can... Bilmiyorum.... O gece beni üzdü hem de,gördüğünün ben olmaması sanki hayatda hiçim gibime geldi. Gurur diye bişeyin olduğunu bilmiyorum, ama hep kalbimi dinlerim ben. Ama Canın bu yaptığı beni ne kadar acıttığından, Canla ilgili kalbimi dinleyemem. Her ne olursa olsun tüm bunlar boş. Biliyordum... Şu saçma düşünceler beni çok yoruyordu,hep onu düşünüyordum. Sanırım bi süre daha onu düşüneceğim. Hatta haftalar,aylar bile diye bilirim. Ve artık kafam bana ağırlık yapıyodu. Yorgundum, hem de gece uyuyamamıştım. Zaten yaşadıklarımdı beni yoran. Bu olaylardı. Kafamı sıkarak iki elimle koydum masanın üzerine. Hayatta beni ne bekliyordu bilmiyodum. Ama şu an ne yapacağımı da bilmiyodum. Artık her kes kendi yerine geçmiş ve hocanın gelmesini bekliyodu. Ben de bekliyordum. Ama onu...
Okulun zili çaldı,Hoca sınıfa girdi. Gözlerim Canı arıyodu ama hiç farkettirmiyordum kendimi. Can gelmemiş galiba,evet ondan bunu beklerdim,gelmemiş işde. Dün gece yaptıkları,utanmış. Gerçi faydası yok. Tek kelime. Can gelmemişti.
