wings

34. de wonde

Ik kijk mave nogal verbaast aan.

Ik ben echt verbaast van haar reactie ze is zo serieus dat ik er een rilling over mijn rug van krijg.

Zonder het te beseffen duw ik de dolk iets te hard tegen mijn arm.

Ik voel de dolk in mijn huid en knars mijn tanden om het niet uit te schreeuwen van de pijn.

De woorden van bjorn spoken in mijn hoofd.

"misschien niet doden of ernstige verwonden maar het doet nog steeds verdomd veel pijn".

"wel dit was het dan dank jullie voor de aandacht en jullie moed" zegt kristin en gebaard dat we naar buiten moeten gaan.

Ik schiet recht en wandel naar buiten.

Ik voel in eens een warme hand op mijn schouder.

Ik draai mij om en zie Jason daar staan.

"is er iets" vraagt hij mij bezorgt.

Achter hem zie ik alex op ons aflopen.

"valt hij je lastig" hoor ik alex zeggen.

"nee nee" zeg ik snel.

"is er iets" hoor ik emme achter mij zeggen.

"nee er is niets" zeg ik en schud jasons hand van mijn schouder.

Ik zie Jason mij bezorg aan kijken ,maar wandelt weg van ons 3.

"wat is er met je mouw gebeurt" vraagt emme bezorgt.

Ik haal de dolk uit mijn mouw en zie het beetje bloed van mijn arm er op zitten.

"wat heb je gedaan" zegt emme bezorgt.

"ik moest van mave haar dolk bij houden en ja tijdens haar antwoord was ik nogal geschrokken en duwde de dolk net iets te hard tegen mijn arm" antwoorden ik met mijn ogen op de grond gericht.

"doe je mouw is om hoog" zegt alex.

"omg dat moet genaaid worden" zegt emme bezorgt.

"nee dat moet niet. Liz ontspan je arm" zegt alex kalm.

Ik voel alex zijn handen rustig op mijn arm.

Een lichte tinteling verspreiden door mijn arm en ik zie hoe de wonde aan het helen is.

"wow dit is gewoon bizar" zegt emme en kijkt hem verbaast aan.

Ik kijk terug naar mijn arm en zie dat hij terug gewoon is buiten een klein wit streepje op de plek van de wonde.

"sorry dat ik je jasje heb verpest" zeg ik stil tegen alex.

"maakt toch niet uit dat krijg ik er wel uit" zegt alex.

"geef maar hier. Ik zal het al wat gaan uitspoelen" zegt emme.

Ik doe het jasje uit en geef het aan emme.

"ik kom wel met je mee" zegt alex.

"echt bedankt" zeg ik tegen alex.

"is niks zusje" zegt alex en wandelt weg met emme.

Ik blijf nog even hier buiten staan.

We hebben blijkbaar toch lang binnen geweest want de zon is al onder en het kamp wordt nog verlicht met een paar lampen.

Ik realiseer mij net dat we nog geen avond eten hebben gegeten.

Ze hebben natuurlijk ook geen tijd gehad om eten te maken.

Ik zie in de verte vlad, finn en nog andere mensen de eetzaal binnen gaan.

Ik volg hun voorbeeld en ga ook naar binnen waar de geur van eten mijn neus binnen dringt.

Ik zie dat we vandaag kippennuggets met frietjes en appelmoes.

Ik schep mijn bord vol en begeef mij naar onze tafel war al de rest al zit buiten alex en em.

"ooh waar zijn die twee nu weer" zegt bjorn en knipoogt .

Ik zie em en alex de eetzaal lachend binnen komen.

Wat is er met die gebeurt in die paar minuten.

"wel hallo tortelduifjes " zegt bjorn en port in alek zijn zij.

Die zijn broer glimlachend aan kijkt en zijn hoofd schud.

Het is best vreemd dat dat die twee een tweeling zijn en toch zo verschillend.

Terwijl denk ik dat die twee nooit zonder elkaar zoude kunnen en dan is mave nog hun zusje.

"wel bjorn we waren elkaar aan het verslinden in de toiletten" zegt alex en knipoogt naar hem.

Zijn blik is geweldig.

Hij had hoogstwaarschijnlijk een tegenovergesteld antwoord verwacht.

Een antwoord weet hij hier niet direct op denk ik.

Ik begin luidkeels te lachen en krijg tranen in mijn ogen.

Niet veel later hoor ik mia en em haar lach ook.

"liz waarom heb je zo een aanstekende lach" zegt em met tranen in haar ogen.

Ik stop met lachen en wrijf de tranen uit mijn ogen.

eigelijk heb ik echt een stel geweldige vrienden.

Ik hoop echt dat ik deze groep nooit ga verliezen.

Sinds de vergadering denk ik de hele tijd aan dood en dat ik hun kwijt zou zijn.

Het is echt gewoon mijn grootste angst.

Het is vreemd om te denken dat ze naast mij gaan vechten maar ook naast mij kunnen sterven.

Ik had niet gedacht dat ik hoogstwaarschijnlijk al zou sterven op mijn 16 de.

"liz ga je nog eten" zegt mave en wuift voor mijn ogen.

"ja natuurlijk "zeg ik met een glimlach.

Maar de gedachten van de dood ontsnapt mijn hoofd maar niet.

*****************************************************************

heyy ik weer.

dit hoofdstukje is iets korter als anders sorry daar voor.

ik wil dit even zeggen ik heb de laatste harry potter nog eens gekeken en heb gewoon mij wondes terug open gehaald.

dus wat vonden jullie van dit hoofdstukje laat mij iets weten.

please vote en comment

ik hou van jullie.

-N