A Girl In Miami

Hoofdstuk 3

Miami? Ben ik in Miami? Ik kijk om me heen. Overal staan grote reclameborden en overal staan palmbomen. Ik graai in mijn tas naar mijn mobiel. Zou ik mijn ouders bellen? Ze moeten vast ook de verkeerde vlucht hebben genomen. Maar wat nou als die mensen mijn ouders helemaal niet waren, dan zit ik hier in Miami terwijl mijn ouders in Canada zitten. Ik kan nu eindelijk doen, wat ik altijd al heb willen doen. Dingen doen wat nooit van mijn ouders mag en daarvoor altijd toestemming moet hebben. "Hè kijk uit." Hoor ik een meisje roepen. Met een harde toeter komt een auto naast me stil te staan. Ik kijk opzij en zie een meisje van mijn leeftijd in een knalroze cabrio zitten. "Het spijt me." Zeg ik. Ik merk nu dat ik midden op de weg sta. "Ach joh, maakt niet uit." Zegt ze vriendelijk. "Wat doe je hier alleen?" Zegt ze. "Nou dat is een lang verhaal." Zeg ik. "Vertel maar." Zegt ze en ze zet de motor uit. "Ik zou met mijn ouders naar Canada gaan, maar blijkbaar heb ik de verkeerde vlucht genomen en zit nu hier." Ze lacht. "Nu weet ik dus niet wat ik moet doen. Ik zou altijd al zonder mijn ouders op vakantie willen naar een land als dit. Dus het liefst zou ik hier willen blijven, in de plaats van een vakantie in een land als Canada." Ze knikt begrijpelijk. "Wat doe jij hier?" Vraag ik. "Ik woon hier. Ik heb een strand huis hier vlakbij. Er komen zo twee vriendinnen van mij aan uit Nederland." "Oh leuk." Zeg ik. "Ja. Ik heb ze al een tijd niet meer gezien. Ik verhuisde 2 jaar geleden hierheen, toen ik klaar was met school." Ik knik. "Ik ben Felice." "Lisa." Zeg ik. "Heeeeyyy!" Hoor ik een meisje achter me schreeuwen. Ik draai me om en zie twee meiden, ook van mijn leeftijd, naar de auto toerennen. "Felice!" Roept een meisje met lang bruin haar. Met hun koffers achter hun aan slepend komen ze dichterbij. "Hey, schatjes. Stap in." Zegt Felice. De meiden duiken de auto in en omhelzen Felice. "Hello?" Zegt het meisje met blond haar tot haar schouders. "Dat is Lisa. Ze had de zelfde vlucht als jullie." Zegt Felice. "Oh, ook naar Miami gekomen omdat Nederland zo'n kut land is?" Zegt ze. Ik lach. "Ik zou eerst met mijn ouders naar Canada gaan, maar nu ben ik hier beland." De twee meiden kijken me vragend aan. "Ik ben mijn ouders op Schiphol kwijt geraakt en toen ben ik in het verkeerde vliegtuig beland. "Kom met ons mee." Zegt Felice. De andere meiden knikken heftig. Ik glimlach. "Oké dan." Zeg ik. Ik stap de cabrio in ga naast het blonde meisje zitten. "Mooie auto." Zeg ik. Felice grinnikt. "Thanks." Ze start de auto. "Ik ben Amanda trouwens." Zegt het blonde meisje naast me. "Carmen." Zegt de brunette voor me. "Ik ben Lisa." "Vertel eens Lisa. Hoe kom je nou hier?" Zegt Amanda. Ik leg ze heel het verhaal uit. Inmiddels zijn we al op de snel weg. Het voelt gaaf om de wind door mijn haren te voelen. Ik heb nog nooit in een cabrio gereden. Harde muziek staat op en we zingen kei hard mee. We kunnen niet stoppen met lachen. Ik voel me vrij. Geen ouders die constant op me letten en zeggen wat ik wel of niet moet doen.

Ik kijk mijn ogen uit. We rijden door een brede straat met palmbomen. Langs de weg staan grote villa's. Tussen de huizen door is het strand te zien. Wat geweldig zou het zijn om hier te wonen. Een stukje verder rijd de auto langzamer en rijdt een grote oprit op. "Niet waar." Zeg ik verbaasd. "Welkom." Zegt Felice. Ik doe de auto deur open en stap naar buiten. Met grote ogen loop ik achter Felice aan. Ik kijk naar een zeer groot wit strandhuis. "Jij woont hier?" Vraag ik. "Jep. Het was het huis van mijn ouders, maar nu is het van mij." Zegt Felice. "Wow." Felice lacht. Ze opent de deur. "Kom binnen." Carmen en Amanda lopen alsof er niks aan de hand is naar binnen. Ze zijn hier zeker al een keer geweest. Binnen lijkt alles nog groter. Na een hal kom ik ik in een grote woonkamer. Ik loop een klein strappetje af en loop verder de kamer door. Carmen en Amanda zijn op de bank geploft. Felice loopt naar een groot raam dat heel de kamer verlicht. Gemakkelijk schuift ze het raam open. "Kom mee." Zeg ze en ik loop haar achterna. We zijn nu aan de achterkant van het huis. Ik loop over een groot terras met een bank en ligbedden. Een mooi uitzicht over het strand en een deel van de stad is te zien. We lopen een stenen pad af naar beneden. In de tuin staan veel palmbomen en andere planten en bloemen. We lopen een bocht om een komen op een groot grasveld. "Omg." Roep ik. Felice lacht. "Ja ik weet het." Ze heeft een gewoon een zwembad in haar tuin. Het is een rechthoekig zwembad met strandstoelen ernaast. "Dat paadje daar leidt naar het strand." Zegt Felice. "Gaaf." Zeg ik. Felice grinnikt en trekt haar shirt uit. Carmen en Amanda doen het zelfde. Tegelijk springen ze in hun ondergoed het zwembad in. "Kom er ook in!" Zegt Amanda als ze boven water komt. Ik twijfel. "Weet je hoe heet het is. Vooral hoe jij gekleed bent." Ze heeft wel gelijk. Ik heb het bloed heet. Een frisse duik heb ik echt ff nodig. Ik kleed me snel uit en spring het water ook in.

"Zouden mijn ouders me al aan het zoeken zijn?" Vraag ik en kijk opzij naar de andere meiden die ook op een ligbed liggen. "Zet je ouders nou uit je hoofd joh." Zegt Amanda. "Dat kan ik niet. Weet je hoe ongerust ze wel zouden zijn." "Stuur ze gewoon een sms'je dat alles goed gaat." Zegt Carmen. "Ja, oké. Maar waar moet ik dan slapen enzo?" Vraag ik. "Blijf gewoon hier." Zegt Felice blij. "Ja?" "Ja tuurlijk. Ik heb nog zat kamers vrij voor je in dit huis." Ik glimlach. "Waar is je koffer eigenlijk?" Vraagt Amanda. "In Canada." Zeg ik lachend. "Oh handig." Zegt Carmen. "Haha ja." Zeg ik. "Nou shoppen dan maar he!" Zegt Felice.

Met grote tassen stap ik de auto uit. Ik voelde me net een bekend iemand in deze auto. Iedereen staarde ons aan en we kregen veel aandacht van leuke jongens. Een knal roze cabrio valt natuurlijk op. Felice opent de voordeur en loopt dan weer terug naar de auto om de tassen te halen. Ik loop naar binnen en laat de tassen op de grond ploffen. "Hahaha ja, dat is waar." Hoor in een man zeggen. Dan volgen er meerdere mannen stemmen. Verbaasd kijk ik op en loop de gang door richting de woonkamer waar de stemmen vandaan lijken te komen. Ik kijk om het hoekje van de muur en zie drie jongens van een jaar of 17 op de bank met bier zitten. Ik schrik en loop terug naar Felice. "Er zitten vreemde jongens in je huis." Stotter ik. "Haha, gekkie. Dat is mijn vriendje met zijn vrienden." Ze lacht en loopt de woonkamer in. "Hey, babe." Zegt een jongen met bruin haar tegen Felice. "Hey." Zegt ze en ze gaat bij hem op schoot zitten. De jongens merken mij op en een jongen met blonde haren zegt vriendelijk: "en wie ben jij?" "Lisa." Zeg ik. "Ik ontmoette haar bij het vliegveld. Ze was haar ouders kwijt. Ze verblijft nu hier." Vult Felice me aan. De jongens kijken me verbaasd aan. Met tegenzin vertel ik WEER het verhaal. "Oh oké." Zegt de blonde jongen. "Gezellig. Dan zul ik je vaker zien." Zegt hij vriendelijk. Ik ben Micheal." Zegt hij en hij steekt zijn hand uit. "Ik ben Tim." Zegt het vriendje van Felice. "Jens." Zegt de jongen met een pet. Ik glimlach. "Wie wil er champagne?" Vraagt Felice en staat op. De handen vliegen snel omhoog. "Voor iedereen dus, oké." Zegt Felice en ze loopt naar de keuken toe. "Ga zitten." Zegt Jens. Ik plof naast hem neer. Carmen en Amanda gaan tegenover mij zitten. Even later komt Felice terug met een dienblad voor champagne glazen en deelt ze uit. "Proost!" Roept ze. "Proost!"