Hoofdstuk 6

547 27 1
                                    

"Ik ben het strand nu wel een beetje zat." Zeg ik. "We liggen er nu al 2 uur." "Ja, ik ook eigenlijk." Zegt Carmen. "Maar het is zó heet. Ik wil wel graag nog het zwembad in." Zegt Felice. "Jouw buren hebben toch een koel zwembad?" Vraagt Amanda. Felice lacht. "Ja." "Zijn je buren thuis?" Vraagt Amanda. "Dat kunnen we niet maken hoor." Zegt Felice. "Zijn ze nou thuis?" Vraagt Amanda. "Volgens mij niet. Het is nu woensdag en elke woensdag ochtend gaan ze sporten." "Nou dan, laten we gaan." Zegt Carmen en ze wil opstaan. "Carmen, dat kunnen we echt niet maken hoor. Ik mag de buren niet en zij mij ook niet. Als ze erachter komen krijg ik echt erge ruzie met ze." Zegt Felice. "Als ze niet thuis zijn, komen ze er ook niet achter." Zeg ik. Carmen staat op. "Lisa heeft gelijk. Kom mee." Zegt ze en ze steekt haar hand uit naar Felice. "Oké dan." Zegt ze en we staan allemaal op. We lopen een stukje verder over het strand en dan leidt Felice ons de weg. we lopen een hoge trap op. Bovenaan komen we op een mooi perfect gemaaid grasveld. We lopen erover. Plotseling schrikken we van de sproeier die aan gaat. We gillen, maar dan lachen we. We rennen door de sproeier heen, we worden zo toch nat. "Ze zijn thuis." Zegt Amanda. "Hoezo?" Vraagt Felice. "Nou, wie zette anders de sproeier aan?" Zegt Amanda. "Dat gaat automatisch schat, kom nou." Zegt Felice. Amanda komt door de sproeiers heen naar ons toe. We lopen wat bomen voorbij en staan dan voor een grote chique villa. Meer en deel is van glas gemaakt. Dit is echt het gaafste huis wat ik ooit heb gezien. Het is echt zo'n huis wat je op internet zou tegenkomen en er dan van zou dromen om zo'n huis te hebben. En nu sta ik er dus voor. "Kom mee." Zegt Felice en ze loopt voor ons het hoek het huis om. We komen op nog een grasveld, maar op deze ligt een zwembad. Verwonderd loop ik erheen. Dit zwembad is zeker drie keer zo groot als die van Felice. Er staan ook twee duikplanken naast. Het zwembad bestaat uit twee delen. Een grote rechthoek en ernaast is ook nog een klein rond badje. "Kom mee." Zegt Felice. "Bij het kleine ronde badje blijft ze staan en drukt op wat knopjes. Het water begint gelijk te borrelen. "Welkom in de jacuzzi." Zegt ze. Ze leg haar handdoek neer en stap de jacuzzi in. Ik doe het zelfde en stap er ook in. Heerlijk is dit. "Weten jullie eigenlijk al of jullie hier mogen wonen?" Vraagt ik aan Carmen en Amanda. "Nee nog niet." Zegt Carmen. "Onze ouders zijn er nog niet helemaal over uit." "We zijn nu net klaar met school, dus we zouden kunnen doen wat we willen." Zegt Amanda. "Maar we zijn toch nog pas 17, dus onze ouders zijn er nog niet helemaal over uit. Met toestemming van hun kunnen we hier wonen. Omdat we gewoon bij Felice verblijven hoeven we geen toestemming van de regering ofzo." Zegt Carmen. "Ik hoop voor jullie dat jullie hier mogen blijven, het is een geweldige stad." Zeg ik. "Ja, daarom. Onze ouders gaan vanmiddag overleggen en vanavond horen we waarschijnlijk of we hier mogen wonen of niet." Zegt Amanda." Ik knik. "Wie gaat er mee van de duikplanken af?" Zegt Felice als het en tijdje stil is. "Ik." Zeggen we tegelijk. We stappen de jacuzzi uit en lopen naar de duikplanken. "Die is echt veel te hoog." Zeg ik. "Nou, dan mag jij eerst." Zegt Amanda en duwt me het trappetje op. Met tegenzin loop ik het trappetje op. Ik vind het echt dood eng. Ik heb vroeger van een duikplank afgesprongen en ben verkeerd op het water terecht gekomen. sindsdien ben ik bang voor duikplanken. Maar dat vertel ik ze maar niet, ik moet dit gewoon doen. Mijn angst overwinnen. Als ik boven ben kijk ik bang naar beneden. Aan de rand van het zwembad zijn de meiden gaan staan en wenken me dat ik moet gaan springen. "Ja echt niet." Schreeuw ik. "Ga nou." Schreeuwt Amanda lacherig terug. Ik loop langzaam naar het einde van de duikplank en kijk naar benden naar het water. Als ik verkeerd val ben ik zo dood. Ik doe mijn ogen dicht en wil springen, maar iets houd me tegen. Ik durf niet. "Ga je nog of moet ik je komen duwen?" Schreeuwt Carmen vanaf beneden. "Nee Dankje." Schreeuw ik terug. Ik moet hier niet te veel bij na denken. Ik zet mijn gedachten op stop en spring. De val duurt langer dan gedacht. Aan de kant hoor ik vaag geklap. Ik beland in het water en zak naar onder. Mijn voeten raken zachtjes de grond en daarmee duw ik mezelf naar boven. Ik kom boven water en hoor luid geklap aan de kant. Ik zwem naar de kant en klim eruit. "Nou, nu jullie." Zeg ik. "Ja dag." Zegt Felice. "Ik ging ook!" Zeg ik. "Dat ding is veel te hoog, hij komt bijna boven het huis uit." Zegt Carmen. "Jullie moeten!" Zeg ik, maar ze rennen weg. Lachend ren ik ze achterna het huis rond. Opeens blijft Felice staan en kijkt verschrikt naar voren. Ik volg haar blik en zie wat zij ziet. De buren zijn thuis gekomen. "Snel weg hier." Zegt Felice en we rennen terug. Terug langs het zwembad en over het grasveld met de sproeiers. We komen aan bij het strand en vallen lachend in het zand. "Zou hij ons gezien hebben?" Vraag ik. "Volgens mij niet." Zegt Felice. "Laten we maar terug naar huis gaan." Zegt Amanda. We knikken en lopen over het zand terug. "Wacht eens even." Zeg ik verschrikt. "Onze spullen liggen daar nog." "Fuck" Zegt Felice. Snel rennen we terug. "Stop." Zegt Amanda die ons tegenhoud. We duiken de achter een stuik en kijk er voorzichtig overheen. "Van wie is dit?" Zegt een man tegen een vrouw die erbij komt staan. "Geen idee." Zegt de vrouw. De man kijkt de tuin rond. Als hij bij ons is duiken we snel naar onder. "Laat maar liggen, kom mee." Zegt de vrouw. Samen lopen ze weg naar binnen. "Dat scheelde niks." Zegt Felice. "Laten we gaan." Zegt Carmen. "Wacht." Zeg ik. "Ik wil wel mijn spullen terug." Ik loop naar het zwembad. "Voorzichtig!" Zegt Felice. Zachtjes sluip ik naar de kleding. Snel pak ik het vast en wil weer weg lopen. "Hé, wat moet jij hier?" Roept de man die mijn blijkbaar heeft gezien. Snel ren ik weg. "Kom terug!" Schreeuwt hij. Snel rennen we weer naar het strand. Lachend rennen we naar het huis van Felice. "Het is denk ik veiliger als we hier blijven zwemmen." Zegt Amanda lachend en spring het zwembad in. Wij volgen haar. Heel de middag maken we lol in het zwembad.

A Girl In MiamiWhere stories live. Discover now