Yapayalnız oturuyor soğuk odada
Kağıdı kalemi yine duruyor yan yana
Derin derin bakıyor duvardaki fotoğrafa
Hiç kimsenin bakmadığı kadar anlamlı
Hiç kimsenin çizemediği kadar gizemli
Ve bir müzik tıngırdamaya başladı
Gözlerinde uykuyla karışık damladı
Yaşları kağıdı adeta usulca ıslattı
Sadece sevdiğinin ismine damladı
Yine kendi kendine konuşmaya başladı
Sevdiğinin ismini sayıklamaya başladı
Müzik onu çok duygulandırmıştı
Adeta nehir oldu gözyaşları
Kağıdı okyanustaki tekne gibi kaldı
Kalemi ise yazacak kelime bulamadı
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GÖZ YAŞLARINDA ARIYORUM MUTLULUĞU
PoetryCümle kurabildiğimiz yere kadar yazacağız içimizdekileri. Geri kalanı ise hep o uzun bakışlarda gizli kalacak.
